Egipat je jedna od najstarijih civilizacija, kolijevka ljudskog roda. Bogata riznica naslijeđa predstavlja neprocjenjivu kulturnu baštinu sveta u kome živimo i nekom magičnom snagom i mistikom privlači ljude sa svih kontinenata, podstaknute naučnom i ljudskom radoznalošću
Kada nakon dvoipočasovnog ljeta dodirnete tlo aerodroma u Kairu, kao na filmskoj traci neprekidno se smjenjuju neobične slike: lice i naličje jednog neobičnog svijeta.
Stapate se u rijeku od pet miliona turista, koji tokom cijele godine, pristižu u zemlju faraona, nošeni iskonskom znatiželjom da izbliza dožive njenu burnu prošlost, koja se periodično prelamala na život i sudbinu naroda, ne samo sa ovih prostora.
Prestonica Kairo ( Al Kahira – pobednik ), ubraja se među najgušće naseljene gradove na svijetu. Precizan broj žitelja niko ne može pouzdano reći. Poznavaoci, govoreći o broju stanovnika, kažu da u Kairu živi oko 20 miliona, a danju oko 5 više. Toliko ljudi svakog jutra pristigne u grad sa strane. Nepregledne kolone automobila, među kojima se prepoznaju i oni iz »Zastava« programa, slivaju se ulicama Kaira uz neprestano oglašavanje sirena nestrpljivih vozača iz otvorenih taksi-kombija koji pozivaju putnike duž prepunih ulica. Stanica je tamo gde ima mušterija, uz nepisano pravilo - dogovoriti cenu pre ulaska u vozilo.
Pešacima je potrebna prava vještina, jer su prelazi prilično udaljeni, a i kada ih ima, učesnici u saobraćaju se na njih ne obaziru mnogo, uspostavljajući kakav- takav poredak u saobraćajnom haosu. U njemu ima mjesta i za pretovarene zaprege, koje su istovremeno i tezge sa južnim voćem, ali i za savremeni metro sa sve brojnijim stanicama.
Na jednoj strani savremen grad sa ekskluzivnim građevinama, moderna zdanja iz lanaca najpoznatijih svetskih hotela, noćni klubovi i barovi, brodovi - hoteli duž Nila, prodavnice sa luksuznom robom...Uporedo teče i drugačiji život, bliži prošlosti: nedovršene zgrade i udžerice jednolične boje pustinje, šarene ulične tezge, do »Grada mrtvih«, u kojem je u grobnicama Memluka, između zapuštenih sokaka, trajno stanište pronašlo više stotina hiljada ljudi. Naselje se u prolazu može videti, ali se boravak u njemu ne preporučuje čak ni lokalnom stanovništvu iz drugih delova Kaira. Kako nam rekoše vodiči, pre osam godina dvoje nemačkih turista je, potraživši pomoć, nestalo u ovom kvartu. Nakon deset dana pronađeni su ispečeni na ražnju!
Ostavimo li krajnosti po strani, Kairo je po mnogo čemu atraktivan grad, koji goste dočekuje otvorenog srca, uz, ponekad, prenaglašenu ljubaznost osoblja koje vam je na usluzi.
Često možete čuti »Dobro došli« na nekoliko svetskih jezika, naravno i na srpskom, a oduševićete domaćine ako im odgovorite na arapskom »Ahlan van sahlan bika«, tj.
»Bolje Vas našli«
Potrebni su dani da vidite sve ono što je u glavnom gradu Egipta vredno pažnje i što odslikava njegovo vrijeme, prošlo i sadašnje, što otkriva dušu grada. Želju da razgledate njegovu raskošnu panoramu, možete ostvariti ako se popnete na Kairski toranj, visok 178 metara. Uz čašu hladnog karkadea, čaja sličnog hibiskusu, ili opuštanje uz mirišljavi dim duvana iz čibuka nargile (na arapskom - šiša), pruža se nezaboravna slika prijestonice.
Preporučuje se posjeta Citadeli, vjekovnom utvrđenju koje dominira gradom, najpoznatijoj Muhamed Alijevoj džamiji, kao i Kairskom univerzitetu, El Alzhar, koji je pre nekoliko godina proslavio milenijum postojanja.
U sjedištu Koptske četvrti je Babilonska crkva, vrlo atvaktivna za domaće turiste. Kopti se krste slično nama, uz zanemarljive razlike molitvenog teksta.
Neoprostivo je biti u Egiptu i zaobići Nacionalni muzej u Kairu koji treba da se razgleda više dana. Jedan je od pet najvećih i najbogatijih u svijetu sa oko 120 000 eksponata, od praistorijskog doba do grčko-rimskog perioda, postavljenih uglavnom hronološkim redom. U prizemlju su smještene statue, sarkofazi i stele, a slična postavka je i u centralnom atrijumu u kojem se nalaze ogromne skulpture i drugi predmeti velike težine. Za znatiželjne, uz doplatu, moguća je i posjeta sobi sa mumijama. Ipak, najveće interesovanje posetilaca pobuđuje ostavština faraona Tutankamona. U istoriju Egipta nije ušao pobedama i širenjem carstva, jer nije imao ni uslova, ni vremena. Vladao je od svoje 9. do l9. godine.
Na kratko Vas, iz Nacionalnog muzeja, vode u Dolinu kraljeva, nadomak Luksora, gde je otkrivena njegova grobnica i njeno nemerljivo blago.
Nakon višegodišnjeg mukotrpnog istraživanja, Britancu Hauardu Karteru, egiptologu, se osmjehnula sreća 5. novembra 1922. godine. U steni je pronašao portal sa Tutankamonovim imenom. Tri nedelje kasnije, nakon raščišćavanja prolaza dugog 10 metara od kamenih blokova, obavjestio je svijet o spektakularnom otkriću - pronalasku izgubljene grobnice najmlađeg faraona.
U knjizi «Tutankamonova grobnica», koja se može kupiti u muzeju, Karter opisuje trenutak istine: »Prosto sam zanemeo od čuđenja, a kada me je lord Karnarvon, nestrpljivo upitao: «Vidiš li šta?», jedino sam uspeo da kažem: «Da, čudesne stvari!»».
Te čudesne stvari danas su u sjedištu muzeja, jedna od njegovih najvrednijih riznica, oko koje se tiska mnoštvo posetilaca.
Izdvajaju se Tutankamonova statua ( bez ruku i nogu ), kip faraona koji baca harpun, pozlaćeni kovčezi, stolice i presto, lampe, kraljevske krune, nakit...
Tutankamonovi sarkofazi predstavljaju najčuvenije arheološko otkriće, načinjeni su od oko 200 kilograma zlata. Tijelo je bilo zatvoreno u tri sarkofaga, prvi od pozlaćenog drveta, drugi takođe, slične građe sa staklenom pastom, a treći od masivnog zlata. Na drugom sarkofagu Tutankamon je prikazan sa kraljevskim ukrasom za glavu i znamenjima boga Ozirisa, sa kojim se spaja nakon smrti.
Otkrivanje Tutankamonovog blaga i ulazak u njegovu grobnicu iznedrili su mnoge legende i misteriju o pratećim pojavama i sudbini ljudi koji su kročili u to sveto mesto.
U trenutku otkrivanja grobnice u Kairu je, kažu, nestalo struje. Karter i njegovi saradnici su ubrzo umrli od misteriozne (faraonske) bolesti, što se pripisuje takozvanom prokletstvu faraona zbog skrnavljenja njihovog groba.
Na mnogim mjestima u Kairu susrešćete se sa neobičnim natpisom, misao koja pokreće na razmišljanje. Svakoga ko želi da dokuči njenu suštinu, ne ostavlja ravnodušnim.
«Čovjek se boji vremena, a vrijeme se boji piramida.Vrijeme je prolazno, a piramide su vječne.».
Sa tom prisutnom devizom i pritajenim uzbuđenjem hitamo im u susret.
Vidikovac Giza (nekada poseban grad, sada srastao sa Kairom) stanište je tri najatraktivnije egipatske piramide, poznate po grčkim imenima njihovih gospodara: Keopsova, Kefrenova i Mikerinova. Poređane u nizu, poput pustinjskih ostrva, odolevaju vremenu i pustinjskom okruženju sa kojim su se gotovo stopile. Svaka manja od prethodne, kao da pokazuju generacijsku pripadnost njihovih tvoraca.
Keopsova piramida, najveća je i najprivlačnija. Ostaćete zadivljeni tim monumentalnim zdanjem pravilnih linija i oblika, koje čvrsto naleže na pustinjsko tle i visoko stremi u nebo.
Druga je Kefrenova, ili Crvena piramida. Njeni glatki crveni blokovi od kamena, sačuvani su i vidljivi jedino na vrhu. Kao u Keopsovu, ni u njene odaje se ne može ući.
Najmanja iz ovog kompleksa je Mikerinova piramida. Većina turista nošena znatiželjom, jednostavno mora da uđe u njene strme, niske, uske, zagušljive i, na vaše veliko razočaranje, prazne odaje.
U podnožju Keopsove piramide, novo uzbuđenje, dočekaće vas «fantastično biće», kolosalna figura, Sfinga, lik prepoznatljiv sa mnogih naslovnih strana knjiga i razglednica koje nose pečat Egipta.
Najtajanstvenija svetska skulptura, isklesana je u «živoj steni». Neobičan spoj tela lava i glave faraona sa kobrom na čelu, savršeno se uklapa u ambijent piramida na platou Gize.
Obale Egipta zapljuskuju dva mora, Sredozemno na severu i Crveno na istoku.
Poslednjih godina , jedna od najatraktivnijih destinacija pored Šarm el Šeika, posebno za turiste iz Srbije i Crne Gore, svakako je Hurgada. Ovaj grad hotela je relativno novo naselje.
Prvi veći hoteli nikli su ovde tek šezdesetih godina prošlog veka, a danas ih ima preko tri stotine. Svaki sa sopstvenom plažom, objektima savremene arhitekture, ukrašenih kitnjastim orijentalnim obeležjima. Do juče gotovo nepoznato mjesto na turističkoj mapi Crvenog mora, na velika vrata se uselilo u prospekte poznatih svetskih agencija. Pa ipak, najčešće se čuju srpski i ruski jezik, kako turista tako i domaćina. Ako ni na odmoru u Egiptu ne možete bez zvukova domaće muzike, kafe bar Ali Baba je pravo mesto za vas. Gazda objekta kaže:
«Srbi, mnogo dobro!» uz obavezna tri prsta, mada sumnjam da mu je poznato značenje.
Ako pak želite nešto novo, obavezno navratite do kluba Kalipso gde se može čuti fenomenalna arapska - dens muzika, kao i u Papas bar, diskoteku pod otvorenim nebom, gde se uz poznate svetske hitove đuska na pesku. Neizostavan je i odlazak u lokalne kafane u kojima vas ljubazne trbušne plesačice pozivaju na igru.
Ako kupujete suvenire, srebro, kožu ili papiruse, za svaki artikal cenu odmah prepolovite. I tu nije kraj, još ste daleko od realne vrednosti, jer cenkanje zavisi od upornosti kupca i strpljivosti prodavca.
Niste bili na Crvenom moru, ako bar jednom ne utonete u čarobni podvodni svet.
Slika je nezaboravna. Raznolik reljef korala i sprudova neopisivih oblika u neponovljivom spektru boja. Šarene ribice, koje pojedinačno ili u jatima klize i dodiruju ljudska tijela, kao da su već navikle na posjetioce. Školjke koje se otvaraju i zatvaraju pred vama, raže, morune i ogromni morski ježevi, samo su neki stanovnici ovog najtoplijeg mora na svijetu.
Za romantične duše, jedinstvenu draž predstavlja plovidba u predvečerje, sa pučine posmatranje zalaska sunca, čiji zraci sa odsjajem posebnih crvenih korala otkrivaju nijanse crvene boje mora, po čemu je i dobilo ime, a tokom dana iz plave prelazi u očaravajuću tirkiznu boju.
Doći u Egipat, znači, zavisno od vremena, videti većinu onoga što je u ponudi, ali,
prije svega i posle svega, piramide. One su bile i ostale magija koja privlači i kojoj se ne može odoljeti. Trajni simbol Egipta. Sve ostalo je u njihovoj sjenci.
S razlogom.(Super odmor)
