U skoro 18 hiljada peći i fabrika za cigle u Pakistanu zaposleno je više miliona stanovnika svih dobi i uzrasta kojima je jedino obećanje sloboda. Neki od njih sanjali su da postanu učitelji, policajci i ljekari, ali takvi snovi daleko su od ropstva u koje su zapali, piše Anadolija.

Najteže je, kako kaže Adnan, tokom ljeta kada temperatura vazduha poraste toliko da se glina počinje topiti na dlanovima odakle se teško skida.

U njegovoj smjeni zaposleno je nekoliko stotina njegovih sugrađana, muškaraca, djece i žena iz svih djelova Pakistana koji su zapostavili svoje školovanje radi korice hljeba. 

Više od 10 miliona stanovnika Pakistana u toj zemlji zaposleno je u sektoru ciglarstva. Od tog broja, oko dva miliona djece prinuđeno je raditi dnevno bez osnovnih ljudskih prava, prava na obrazovanje i socijalnu sigurnost.

Rukovodstvo u pećima i fabrikama cigli daje kredite radnicima koji se zadužuju, prenoseći tako dugove sa generacije na generaciju. Takva praksa otplaćivanja "dugova" rasprostranjena je uprkos tome što je ropstvo zabranjeno od 1992. godine.

Više od 21 posto Pakistanaca od skoro 180 miliona stanovnika živi ispod granice siromaštva.