Mnogi vjeruju da je Deda Mraz izmišljen lik, ali istina je da zapravo ima svoje istorijsko postojanje, pišu Novosti.

On nije došao sa Sjevernog pola, već je živio pod vrelim likijskim suncem kao biskup iz Mire.

Sveti Nikola rođen je u Patari, izabran je za biskupa za vrijeme Dioklecijana, a umro je u Miri oko 350 godine. Njegovo milosrđe postiže legendarnu dimenziju tokom vjekova. Jedna od legendi u vezi sa Svetim Nikolom kaže da je čuo kako se ćerka siromašnog Mirijca ne može udati za bogatog mladića, te je on od mladićevog oca tokom noći ukrao sve zlato i ostavio po vreću ispod prozora svake siromašne djevojke. Taj čin mu je donio reputaciju nekoga ko ostavlja poklone pod okriljem noći, to jest Deda Mraza.

Tokom 10. vijeka, Nikola postaje najpopularniji narodni svetac u Vizantijskom carstvu, a smatrali su ga zaštitnikom djece, siromašnih djevojaka, nevinih zatvorenika, mornara i Rusa. Njegov grob u Miri postaje mjesto hodočašća, a crkva koja nosi njegovo ime podignuta je u 6. vijeku. Poslije uništenja u pljačkaškom pohodu Arapa, crkva je obnovljena onako kako i danas stoji, uz pomoć Konstantina i carice Zoe u 11. vijeku.

Slavu Svetog Nikole prenijela je na zapad Teofana, vizantijska princeza koja se udala za Ota Drugog u Njemačkoj. Godine 1807. nepoznati italijanski trgovac provaljuje u grobnicu i premješta kosti Svetog Nikole u Bari, gdje podiže crkvu. Čudom, dovoljno kostiju je pronađeno u Miri i prebačeno u Antalijski muzej.

Među obilježjima Mire su i neki od najimpresivnijih i najočuvanijih likijskih spomenika u Turskoj. To uključuje izuzetnu kolekciju stjenovitih grobnica i impozantan teatar iz 2. vijeka.