Veoma inteligentnim pojedincima ne prijaju česti socijalni kontakti, pokazuje istraživanje Satošija Kanazave i Normana Lija.
U korijenu sreće modernog čovjeka su iste stvari koje su činile zadovoljnim našeg pretka, tvrde naučnici, nazivajući ovo "savana teorijom". Socijalna interakcija je bila ključna za preživljavanje u lovačko-sakupljačkim zajednicama, ali prostor je takođe bio važan.
Da bi testirali ovu teoriju, naučnici su analizirali zadovoljstvo životom ispitanika od 18 do 28 godina. Fokusirali su se na dva aspekta koja, kako kažu, razdvajaju život modernog i ranog čovjeka - gustina naseljenosti i učestalost viđanja sa prijateljima.
Očekivano, ljudi u urbanim područjima bili su nezadovoljniji životom od onih koji su stanovali u malim gradovima. Kad je riječ o drugom aspektu, sreća je rasla kod onih koji su se često družili s prijateljima. Ali ne i kada je riječ o veoma inteligentnim pojedincima kojima česti kontakti donose nezadovoljstvo. Naučnici objašnjavaju da postoji jaz između načina na koji smo evoluirali i brzine modernog života. Veoma pametni ljudi su prilagodljiviji izazovima modernog života i lakše im je da iskorijene ponašanje predaka kako bi krenuli naprijed, i to je razlog zbog kog njima ne prijaju česti kontakti.
Novosti
Komentari