Zadušnice su dan posvećen upokojenima, pa treba otići na službu u crkvu, obići grobove, preliti ih vinom, urediti i okititi cvijećem i upaliti svijeće.

Uobičajeno je da se na zadušnice drži Liturgija, na kojoj sveštenik preliva vinom donešeno žito (koljivo), a poslije službe se odlazi na groblja, gdje se pale svijeće, a sveštenici obilaze i kade grobove.

Oni koji nisu u mogućnosti da odu na groblja zbog udaljenosti, treba da odu do najbližeg hrama i da tu obave pomen za svoje upokojene.

Pošto je to dan kada se posebno obraća pažnja na dijeljenje milostinje, obavezno se svakom prosjaku koga sretnemo, udijeli milostinja i da dio hrane koju smo ponijeli sa sobom.

Poznate i kao ljetnje zadušnice, uvijek su u subotu pred Duhove, Silazak Svetog Duha. Toga dana vrši se pomen “od vijeka usopšim blagočastivim Hrišćanima, ocima i braći našoj.” I ove subote Crkva se moli za sve one koji su pobožno usnuli u pustinji, gradovima, na moru, na zemlji, na svakom mjestu i nabraja careve, sveštenike, arhijereje, monahe i sve u svakom svenarodnom uzrastu od Adama do danas.

Običaj je u narodu da se o zadušnicama, kao i o parastosima, iznose mnoga jela. Vjerovanje je, da ta iznesena jela treba da se razdijele sirotinji i uopšte svima koji se tu zateknu, za pokoj duše umrloga. Obično se iznosi pogača, žito, vino, kao i druga jela.

Opšte zadušnice se pokojnicima daju po isteku godine dana od smrti. U toku čitave nedjelje služe se razna jela i pića i lijepo priča o pokojnicima. 

Izvor: Srbija danas