Instalacije kroz vrijeme: Nova izložba u Muzeju savremene umjetnosti Vojvodine
Goran Despotovski, Showroom, 2004.

Nova izložba

Instalacije kroz vrijeme: Nova izložba u Muzeju savremene umjetnosti Vojvodine

Izložba „Situacije. Instalacije u Vojvodini“ koja se otvara večeras (19) u Muzeju savremene umjetnosti Vojvodine a traje do 31. marta, istražuje pojave i značaj umjetničkih instalacija u Vojvodini od njihovog nastanka do danas, kroz razmatranje idejnog korpusa i aktivnosti konceptualnih umjetnika, ranih instalacija iz 80-ih godina XX veka, njihovog razvoja u galerijskom, alternativnom, javnom i virtuelnom prostoru kroz in situ umjetnicku praksu

Projekat „Situacije. Instalacije u Vojvodini“ se sastoji od izložbe, monografske publikacije, pratećih razgovora i interaktivnih sadržaja.

Učesnici projekta su: Igor Antić, Art klinika – Šok galerija, LEDart, Balint Sombati, Staniša Dautović/Branislav Petrić, Goran Despotovski, Dejan Dimitrijević, Živko Grozdanić, Lasla Kerekeš, Bojana S. Knežević, KÔD, Stevan Kojić, Miroslava Kojić, Nikola Macura, Slavko Matković, Bogdanka Poznanović, Maja Rakočević-Cvijanov, Laslo Salma, Lidija Srebotnjak-Prišić, Slobodan Stošić, Đula Santa, Predrag Siđanin, Nataša Teofilović, Verbumprogram, Lea Vidaković, Dragan Vojvodić, Ljubomir Vučinić...

Branislav Petrić, galerija SKUC, 1993.

“Instalacija je intervencija umjetnika u konkretnom prostoru usmjerena ka uspostavljanju novih označenja i sadržaja u okviru svog okruženja, modifikaciji idejnog i perceptivnog iskustva posmatrača, kao i realizaciji umjetničkog koncepta kroz različite medije (slika, skulptura, crteţ, grafika, video, film, fotografija, performans, konstrukcija, animacija i slično)

Njen nastanak je povezan sa ranim intervencijama umjetnika u spoljnom prostoru i umetničkim praksama poznatim kao Land art, Site-specific i in situ, te se u početku smatralo da su instalacije u stvari trodimenzionalne intervencije umetnika u duhu ovih praksi, ali izvedene u unutrašnjem, galerijskom prostoru. Vremenom je došlo do preklapanja ovih pojmova i upotrebe termina „instalacija“ i za spoljne i za unutrašnje umjetničke intervencije.

Iako je ovaj princip i način rada postojao oduvek, još od praistorije, u umjetnosti počinje da se identifikuje od 60-ih godina XX veka kada se u internacionalnim okvirima artikuliše kao umjetnička disciplina ravnopravna slikarstvu, vajarstvu, grafici...

Takođe, za razliku od Američkog modela koji je Karl Andre objasnio kroz evoluciju minimalističke skulpture (od modernističke skulpture, njene redukcije i strukturiranja do strukture kao mjesta), evropski model je više povezan sa idejama fluksusa, siromašne umjetnosti, situacionizma, procesualne i konceptualne umjetnosti, institucionalne kritike i nasleđem Dišana i Man Reja”, navodi autorka i kustoskinja projekta Sanja Kojić Mladenov.

Izvor:(Blic)