Sveti Emilijan je bio kizički episkop i Hristov Ispovjednik. Zbog svog asketskog života udostojio se arhijerejstva i pretrpio mnoga stradanja za vrijeme opakog cara Lava III Isavrijanca ikonoborca.

Mnogo puta je primoravan da se odrekne pobožnog poštovanja česnih i svetih ikona, ali sveti Emilijan nije htio da se pokori, nego je ostao nepokolebljiv i vjeran učenju svetih Otaca.

Zbog toga je od jeretika pretrpio mnogo muka, progonstva i zatočenja i sve je to trpio sa radošću u nadi da će za privremena stradanja dobiti vječna blaga. Tako je podnosio mnoga zlostavljanja i poniženja radi Hrista i upokojio se Gospodu, ukrašen vijencem ispovjedništva.

Besjeda na današnji dan govori o mirotvorstvu Hristovom:

Ratovi među hrišćanskim narodima nisu isto što i ratovi među neznabošcima. Neznabošci su ratovali s ponosom, hrišćani ratuju sa stidom. Neznabožačke vjere naselile su svoje nebo samo ratnicima, hrišćanska vjera obećava nebo svetiteljima.

Kao što hrišćani ponavljaju, po slabosti, i druge neke grijehe neznabožačke, tako ponavljaju i grijeh ratovanja. No Bog ispituje srca i zna, s kakvim nastrojenjem neznabošci griješe, a s kakvim hrišćani.

Odricali su se Hrista fariseji, odrekao ga se i Petar. No fariseji su ga se odricali sa zlobom nepokajanom, a Petar ga se odrekao sa stidom, i opet ga priznao s pokajanjem.

No šta da kažemo, braćo, o mačevima i kopljima strasti, kojima ubijamo duše svoje i duše svojih bližnjih? O kad bi raskovali te mačeve u raonike, da duboko oremo duše i sijemo blagorodno sjeme mira Hristova u sebi!

I kad bi raskovali ta koplja u srpove, da žanjemo korov u dušama i spaljujemo! Tada bi se mir Hristov vodvorio u dušama sviju nas, kao što se vodvorio u dušama svetitelja. Ko bi onda i pomislio na rat protiv susjeda, i naroda susjednih?

Telegraf.rs