Željeznak je u nedavnom pismu zahtijevao stvaranje ujedinjene opozicije u Crnoj Gori protiv sadašnje vlasti.

"Repertoar ruske imperijalne politike prema Crnoj Gori veoma je razuđen: otvorenu finansijsku, diplomatsku, propagandnu, navodno i obavještajnu podršku dobijaju antizapadne, panslavističke i velikosrpske stranke, Srpska pravoslavna crkva, antinatovske nevladine organizacije i mediji, ali i takozvani nezavisni listovi i televizije sa pronatovskom retorikom i američkim kapitalom, te uticajni NVO-i koji imaju milionske grantove od institucija EU i Amerike", piše književnik Milorad Popović. 

On navodi da je ovo treći put u poslednjih 160 godina da Rusija organizuje opoziciju u Crnoj Gori, sa namjerom da osujeti veći stepen državne samostalnosti i prozapadni smjer spoljne politike. 

Prvi put, piše Popović, agenti Azijatskog departmana petrogradskog Ministarstva spoljnih poslova pokušali su da spriječe prozapadni kurs knjaza Danila, početkom druge polovine 19. veka, stvarajući širu zavjereničku grupu u samoj Crnoj Gori. 

Drugi put se Crna Gora, kao dio federalne komunističke Jugoslavije, našla na udaru Kremlja, i crnogorski informbiroovci su činili glavnu prosovjetsku frakciju, koja je željela da spriječi Titovo distanciranje od Staljina, tvrdi Popović. 

Po njegovim riječima, danas je "proruska koalicija, za razliku od prethodne dvije, veoma šarolika, pored četničkih vojvoda i dovojvoda, ruralnih pesničića, uvezenih i domaćih klerikalaca, kvaziljevičara panslavista, pojačana bivšim indipendistima, novojotovanim turbocrnogorcima, samozvanim anarhistima i bandijeristima s kineskom svilom". 

"Profesionalnim istoričarima nameće se interesantna komparacija: knjaz Danilo Petrović Njegoš, Josip Broz Tito i Milo Đukanović, u ključnim trenucima svojih političkih karijera imali su javnu ili prećutnu podršku Petrograda i Moskve, da bi u trenutku zaokruženja državne nezavisnosti postali neprijatelji ruskih imperijalista", navodi Popović u današnjoj "Pobjedi".