Dvadesetdevetogodišnja Džoana Vatkins već godinu dana živi u svojoj sobi. Alegrična je između ostalog na prašinu, hranu i razne hemikalije. Njen suprug Skot napravio joj je “sigurnu zonu”, sobu u kojoj su prozori zapečaćeni, nema sunčeve svjetlosti, a sve je obmotano plastikom. 

Džoana je takođe alergična na većinu ljudskih mirisa, uključujući i suprugov. Skot ne može da je zagrli, a da je ne povrijedi, pa zato spava i boravi u drugoj sobi. 

Ova nesrećna žena boluje od sindroma aktivacije masnih ćelija (mastocita), a prava dijagnoza joj je postavljena tek nakon 30 posjeta raznim ljekarima. 

Mastocite su vrsta bijelih krvnih ćelija koje luče hemikalije u našim tijelima i kontrolišu naš imuni sistem. Međutim, kod Džoane one ne rade kako bi trebalo, već otpuštaju hemikalije u pogrešno vrijeme i na pogrešnim mestima. 

Prvi slučaj ovog sindroma dijagnostikovan je tek prije devet godina pa nema puno podataka o ovom stanju, međutim, procjenjuje se da bi od njega moglo da boluje 1-15 odsto populacije. 

Kod većine ljudi, ovaj poremećaj je prilično blag i lako se tretira. 

Međutim, u Džoaninom slučaju, on je veoma ekstreman i još ne reaguje na tremane. 

Ova žena napušta svoju sobu jedino kada ide kod ljekara, ali tada prolazi kroz agoniju. 

“Čim otvorim vrata, cijelo moje tijelo me napada kao da vodi rat protiv sebe”, rekla je Džoana. 

Zbog svog stanja, ova žena može da jede samo određenu hranu (jagnjetinu, govedinu, krastavce i šargarepe) koju joj svakoga dana sprema njen suprug.

B92