Osim njih, kako navode DN, naredbom su obuhvaćena još četiri nova imena, a pominje se i politička partija Demokratski front, kao i za sada neidentifikovana osoba iz te partije koja bi, zajedno sa osumnjičenim Bratislavom Dikićem, komandovala potencijalnim pobunjenicima koji bi upali u Skupštinu Crne Gore, pucali na pripadnike policije, a zatim lišili slobode premijera Mila Đukanovića, pišu Dnevne novine.

Kako su DN ranije i najavljivale, novom naredbom status okrivljenog je dobio Mirko Velimirović, koji se kao svjedok pojavljivao i u ranijoj naredbi, a osim njega na listi su do sada j avnosti nepoznati srpski državljani Predrag Bogićević, Nemanja Ristić i Miloš Jovanović.

U najnovijem tužilačkom aktu se navodi da su Eduard Vladimirović Širokov i Vladimir Nikolajevič Popov krajem septembra 2016. godine na teritoriji Crne Gore, Srbije i Rusije organizovali kriminalnu grupu, obezbjeđivali novac, davali uputstva i naredbe članovima grupe kojima je cilj bio vršenje „neodređenog broja krivičnih djela terorizam i krivičnih djela ubistvo najviših predstavnika Crne Gore".

Pored drugih, za sada neidentifikovanih lica, članovi te grupe su, kako se navodi, postali okrivljeni Aleksandar Saša Sinđelić, Bratislav Dikić, Predrag Bogićević, Nemanja Ristić, Miloš Jovanović, Mirko Velimirović, Kristina Hristić, Branka Milić, Milan Dušić, Dragan Maksić, Srboljub Đorđević, Aleksandar Čurović, Aleksandar Aleksić, Nikola Đurić, Siniša Ćetković, Dejan Stanojević, Miloš Aćimović, Ivica Matić i Perica Andrić.

Prema naredbi, kako ističu DN, Sinđelić je bio zadužen da vrbuje druge članove organizacije, prima i predaje novac između organizatora i članova grupe, obezbijedi oružje, telefone, kupi policijsku opremu, uniformu, štitnike, palice, pancire, suzavac, gas masku i drugu opremu koju bi prilikom napada na Skupštinu koristili članovi grupe.

Dikić je imao zadatak da, prema uputstvima organizatora, dođe u Crnu Goru na dan izbora 16. oktobra i na protestnom skupu, organizovanom od Demokratskog fronta, drži na okupu druge članove kriminalne organizacije potencijalne pobunjenike, organizuje njihovo kretanje, upravlja članovima kriminalne organizacije, u sukobu sa pripadnicima policije, radi nasilnog ulaska sa političarima u Skupštinu Crne Gore. U svemu bi mu pomagao i jedan član DFa, koji bi zajedno sa njim, komandovao upadom u Skupštinu i kojem je Dikić trebao da preda specijalni mobilni telefon, koji nije mogao da se prisluškuje, a sa kojim bi bili u kontaktu sa osumnjičenim Rusima.

Za vrbovanje su bili zaduženi i Bogićević i Ristić koji su trebali da organizuju dolazak osoba koje su prethodno vrbovali na dan održavanja izbora, da učestvuju na protestnom okupljanju DF-a, te „da zajedno sa političarima DF-a okupljenim na mitingu izazovu sukobe sa službenicima Uprave policije i nasilno uđu u Skupštinu, gdje bi ostali najmanje 48 sati i proglasili izbornu pobjedu DF-a i drugih opozicionih partija"

U naredbi piše da je osumnjičeni Mirko Velimirović doprinio otkrivanju same kriminalne organizacije, iako su njegovi ciljevi bili nezakoniti. Naime, njegov cilj je bio da primjenjuje nasilje prema drugim licima, nabavi i skladišti sredstva za izvršenje krivičnih djela, oružje i municiju, čuva uniforme, koje se koriste prilikom izvršenja djela i da obezbijedi prostor u kojem će boraviti drugi članovi organizacije i u kojem bi skladištili oružje i opremu. Osim toga, zadužen je bio za prenošenje poruka i uputstava od organizatora koje je prethodno dobio od Sinđelića.

Pošto je prihvatio ovaj plan, Velimirović je preuzeo 30.000 eura za potrebe nabavke i prebacivanja u Crnu Goru 50 automatskih pušaka i tri sanduka municije koje treba da smjesti u iznajmljenoj kući u Podgorici. To oružje je, kako se navodi, bilo namijenjeno za sada neidentifikovanim osobama koje bi poslao Eduard Shirkorov, a koje su trebale da dođu na dan izbora i prerušene u službenike policije, i pod komandom Dikića, izvrše upad u Skupštinu i „zajedno sa demonstrantima DF-a i uhapse premijera Mila Đukanovića". Velimirović je potom sve ovo prijavio policiji.

Miloš Jovanović imao je zadatak da, po uputstvima organizatora, kamenjem nasrne na službene prostorije DFa i ljude koji se nalaze u njima i stvori privid da su napad izvršili navodno pripadnici kriminalnih struktura bliski predsjedniku Vlade Milu Đukanoviću. Dvije osumnjičene žene su, kako se sumnja, bile zadužene za prenošenje poruka između članova, ugovaranje sastanaka, i nabavljanju mobilnih, dok je Aleksandar Aleksić trebalo da obezbijedi prevoz i smještaj članovima kriminalne grupe.

Kao dokaz da je Velimirović nabavio traženo oružje, Sinđelić je tražio od njega da fotografiše to oružje tako da budu sigurni, što je ovaj i učinio, navodi se, između ostalog, u naredbi za sprovođenje istrage. Takođe, Sinđelić je Velimiroviću i Dikiću predao dva specijalno pripremljena mobilna telefona makre „Lenovo", koji se ne mogu prisluškivati niti pratiti mjerama tajnog nadzora, a Dikić je nakon upada u Skupštinu taj telefon trebao da preda za sada neidentifikovanom članu kriminalne organizacije iz političke strukture Demokratskog fronta.

Prema navodima naredbe o sprovođenju istrage, Sinđelić je od Rusa dobio 200.000 eura koje je podijelio članovima kriminalne grupe. Od tog iznosa Bogićević je dobio 19.000 eura, a Ristić 4.500 eura da bi vrbovali što više članova kriminalne grupe. Dikiću je dao 15.000 i 500 dolara.

Vanraspravno vijeće Višeg suda u Podgorici još nije odlučilo da li da Aleksandru Sinđeliću, osumnjičenom za pokušaj terističkog napada dodijeli status svjedoka saradnika. Iz Višeg suda u Podgorici juče je saopšteno da je sjednica povodom predloga Specijalnog državnog tužilaštva da se Sinđeliću dodijeli ovaj status završena, ali da odluka o tome još nije donijeta.

Prethodno, Sinđelić je u više navrata saslušavan u Specijalnom državnom tužilaštvu gdje je iznio najsitnije detalje o planiranom terorističkom napadu. Upravo on je razotkrio identitet dvojice ruskih nacionalista koje su potom istražitelji okarakterisali kao nalogodavce paklenog plana.