Novo izdanje popularnih Kazanovinih memoara, čiji prvi dio uskoro izlazi u izdanju francuske izdavačke kuće “Laffont”, donosi “pravu” verziju životne priče i potpune podatke o seksualnim avanturama legendarnog italijanskog pustolova i ženskaroša Đakoma Kazanove, koja otkriva složenu ličnost čovjeka koji je podjednako volio slobodu i žene, prenosi britanski “Guardian”.

Memoare pod nazivom “Priča mog života” Kazanova je pisao u posljednjim godinama života u egzilu u Češkoj, pokušavajući da zaustavi, kako je govorio “ludilo i da ne umre od tuge” jer Venecija u kakvoj je odrastao više nije postojala, a Pariz kakav je volio razorila je revolucija.

Knjiga, objavljena dvije decenije nakon njegove smrti 1798, trebalo je da osigura besmrtnost čovjeku čije je ime postalo sinonim za neodgovornog ljubavnika. Ali, pojedinosti Kazanovinih seksualnih pustolovina do danas su ostale većim dijelom skrivene, prvo zbog njemačkog puritanizma, a kasnije jer su moderni stručnjaci ocijenili daje riječ o “površnoj, čak i pogrešnoj prepisci njegovog pisanja”.

Prvi od ukupno četiri toma Kazanovinih priča života (Histoire de Ma Vie), biće objavljen 25. aprila na 1500 stranica u izdanju francuskog izdavača “Laffonta”.

Knjiga će u “punom sjaju” razotkriti velikog ljubavnika, a temelji se na originalnom rukopisu na 3.682 stranice koji je francuska

Nacionalna biblioteka otkupila 2010. od anonimnog vlasnika za oko 7,5 miliona eura.

“Rukopis razotkriva velikog avanturistu i pisca kao mnogo kompleksniju ličnost od klišea kakvim je postao”, ističe profesor Univerziteta u Nici, stručnjak za Kazanovu, Žan Kristof-Iglen, koji je jedan od koproducenata knjige.

“Bio je veliki zavodnik, ali i njega su zavodili” zapisao je on.

Volio je žene s kojima je provodio vrijeme. Nije bio tek površan lik koji je žene odvlačio u krevet i potom ih ostavljao - njihovi odnosi su bili ispunjeni”, tvrdi Iglen.

Original pod ključem.

Godine 1821, 23 godine nakon autorove smrti, Kazanovin je rođak rukopis prodao njemačkom izdavaču Fridrihu Arnoldu Brokhausu zainteresovanom za objavljivanje italijanskih autora XVIII vijeka. Izdavač je odlučio da djelo ne objavljuje zbog nemoralnosti kao i zbog činjenice da je francuski tekst bio “začinjen” italijanskim riječima. Djelo je objavljeno tek nakon detaljnog “čišćenja” i uklanjanja djelova koji su se smatrali previše grubim. 

Sljedećih 140 godina to će biti jedina verzija dostupna čitaocima, a original će ostati “pod ključem”. Originalni je rukopis gotovo izgubljen kada je Brokhausov kabinet 1943. razoren u savezničkom bombardovanju.

Ali rukopis, za koji se raspitivao i Vinston Čerčil, spasen je i sačuvan u bankovnom sefu. Prvi put je u cjelosti objavljen 1960. na francuskom jeziku, nakon čega je 1966. uslijedila i engleska verzija. Francusko je izdanje objavljeno u žurbi i imalo je brojne nedostatke, kako ističe Iglen. Kako bi te razlike bile vidljivije, nova knjiga sadrži obje verzije rukopisa.

(Izvor:Vijesti)