KOMUN@ je ovoga puta na povećanom broju strana u cjelosti je posvećena Petnjici i Bihorskom kraju i donosi veliki broj interesantnih tekstova iz svih oblasti sa tog područja.

Časopis započinje uvodnikom "Petnjica poput ponornice" iz pera Samira Agovića,  prvog čovjeka petničke  opštine  koji  ističe da “onaj koji se iole upoznao sa prošlošću ovog prelijepog kraja može steći utisak da su se vjekovi pomirili na ovom prostoru i da svaki od njih ravnopravno ima svoju storiju”.

U ovom broju Komune priča Predraga Lutovca iz praistorije Petnice  “ Blago Jerininog grada” koja govori o o kulturnom dobru i arheološkom lokalitetu velike vrijednosti, kao i zapis o Bihor gradu dr Marijana Premovića koji piše o utvrđenju koje je nastalo u razvijenom srednjem vijeku. Tu je i veoma interesantna priča mr Saita Šabotića o bunama Bihoraca  u osmanskom carstvu “U zindanu bosanskog vezira” koja govori o tome da bošnjačko stanovništvo u Bihoru  nije prestajalo da pruža otpor agama i begovima u to vrijeme.

I ovoga puta ne izostaje  pismo  Branke Bogavac iz Pariza koja  ovoga puta kaže da Bihor i ljude iz tog kraja vidi kao jedan mozaik u kome se svako biće dopunjavalo zahvaljujući onom drugom i nalazilo svoje pravo mjesto u tom vrtlogu života bez obzira na vjerske i ideološke razlike jer su stalno bili upućeni jedni na druge i u dobru i u zlu.

O velikoj arhitektonskoj vrijednosti petničke džamije piše Irfan Ramčilović i podsjeća da taj sakralni objekat nije služio samo u vjerske svrhe već da je njegova značajna uloga bila u opismenjavanju i očuvanju kulturnog identiteta stanovništa sa tog područja.

Dr Šemsudin Hadrović u pismu iz Sarajeva pod nazivom “Enigma koja traje “ kaže da dio enigme opstanka Bihoraca se nalazi i u rukotvorevinama  prađedova i očeva koji su raznim alatkama bili prinuđeni da ih izrade kako bi svoje bivstovanje na ovome svijetu učinili lakšim, smislenim i održivim.

Vildan Ramusović u redovnoj Komuninoj rubrici dijaspora pod naslovom “Zavazda odani rodnoj grudi “ predstavlja Zavičajni klub iz Luksemburga, a Faiz Softić prvog radnika sa prostora Crne Gore Ismeta Muhovića koji je došao u ovu zemlju i dobio od svojih zemljaka nezvaničnu titulu “crnogorski princ od Luksemburga” ,a Meto  Hadžikadrić u tekstu sa promocije Komune u Luksemburgu piše da je “Komun@ muzej koji se drži u rukama a koji se može pokloniti prijateljima i time ih oplemeniti i obogatiti znanjem iz prošlosti Crne Gore.

Dr Draško Došljak piše o ličnim imenima u Petnjici 1913.godine gdje podsjeća da je ime jedno od najvažnijih biljega pojedinačne posebnosti,  a dr Šerbo Rastoder u ogledu o prezimenu Rastoder piše da se “Raz-Thedor  vremenom transkribovao u Rastoder  pa bi bukvalno značenje ovog prezimena moglo biti Prvi božji dar ili Prvi Tthedor”.

Mr Esko Muratović se bavi antropološkom teržinom i moralnom punoćom ukorijenjenih pojmova u bihorskoj leksici (muhabetu, haberu, berićetu, saglamu...)

 Dr Anastazija Miranović piše o bihorskom ćilimu kao kulturnom dobru po kojem se prepoznaje bihorski kraj, a Latif Adrović u tekstu pod naslovom “ Po urneku moje majke Šadije” piše o snovanju i tkanju.

 Ni ovoga puta ne izostaju eseji po kojima se Komuna prepozanje pa Ramiz Hadžibegović ovoga puta piše o testiji ”Sluga česmi gospodar čovjeku” u kojem ističe ”Da! Žena i testija su slične!Kad je voliš ne može se isprazniti...”. Rade Brakočević u zapisu iz bihorskog sela Lješnica podsjeća da danas na kraju druge decenije XXI vijeka tamo stalno živi samo šesnaest stanovnika, dok Enver Rastoder piše o prednostima   seoskog razvoja Petnjice kao čarobnom ekološkom smiraju, a Samir Rastoder predstavlja jedini mediji iz ovog kraja Radio Petnjicu.

Na  stranicama Komune i foto izložba Adema Ada Softića, posvećena starim i vrijednim fotografijama, pod nazivom “Bihorom kroz vrijeme”, a Elida Hadrović Osmanović podsjeća na Hakiju Hadrovića, prvog doktora nauka iz Gornjeg Bihora.

Tu su i tekstovi posvećeni razvoju školstva u Petnjici i  najvažnijoj vaspitno-obrazovnoj instituciji u tom kraju Osnovnoj školi “Mahmut Adrović” iz pera Rifata Ramčilovića i  Zorana  M. Zečevića o Ćazimu Crnovršaninu, učitelju koji je zadužio bihorski kraj, kao i Galjanu Kršiću, prvom predsjedniku Opštine Petnjica u periodu od 1920 -1934.godine.

I u ovom broju ne izostaju teme iz sportske baštine, Tako Zumber Muratović piše o četiri decenije FK Petnjica, a Emil Ličina predstavlja fudbalskog reprezentativca Crne Gore, Elsada Zverotića koji kaže u ekskluzivnom razgovoru za Komunu da u njegovom srcu posebno mjesto ima na utakmicama  crnogorska zastava koja se vijori na gradskom stadionu u Podgorici, a na kojoj piše Petnjica.Tu je i fudbalska priča o Mersudinu Miti Ličini, prvom Bihorcu na čelu jednog inostranog kluba i njegovim fudbalskim koracima od  igračaFK Ribnica do  predsjednika Fk Union iz Luksemburga.

U najnovijem broju Komune i tekst sa svečane dodjele priznanja časopisa Komun@ koja se dodjeljuju za doprinos, očuvanje, promociju, zaštitu, valorizaciju, afirmaciju i razvoj kulturne baštine Crne Gore čiji su laureati bili Željko Sošić, koji je bio dobitik Godišnje nagrade , Mišo Brajević, specijalne plakete i dr Adnan Čirgić i Portal MN Magazin kao dobitnici plaketa Komune.

Ovaj najnoviji  broj Komune čitaoci mogu pronaći  na svim kioscima štampe i ostalim prodajnim mjestima širom Crne Gore.