Svojim prvijencem Vujović je uspio da uđe u uži izbor za NIN-ovu nagradu. Sa njim je o knjizi na promociji razgovarala moderatorka Vladislava Gordić Petković. 

„Silencio“ je priča o jednom od najvećih šahista svijeta, „rekonstruisana i domaštana biografija kapriciozno genijalnog i genijalno kapricioznog Bobija Fišera dopunjena fantastičkim suočavanjem protagoniste sa svojim simboličkim tvorcem“, saopšteno je iz Barskog ljetopisa.

U fokusu fabule je njegov povratnički meč iz 1992. godine protiv Borisa Spaskog, na koji se čekalo dvije decenije, i koji je konačno organizovan na Svetom Stefanu i u Beogradu. Ipak, kako se navodi, ovo nije samo biografska priča o jednom šahisti.

Uvijek pisac mora da bude svjestan odgovornosti koju ima kada piše o istorijskim ličnostima. Naravno, ovo je roman i treba ga posmatrati kao takav. Dakle, postoji bezbroj drugih knjiga koje ljudi mogu čitati ukoliko ih zanima čista faktografija ili šahovski aspekt Bobijevog života. O tome su, na kraju krajeva, mnogi drugi pisali bolje od mene. Ovo je roman koji govori o njegovom životu i njegovom povratničkom meču.

Foto: Barski ljetopis

Takođe, govori i o kontekstu u kome se taj meč odigravao. Bilo mi je, na prvom mjestu važno, da objasnim sebi neka dešavanja tada, jer osjećam da su te godine definisale sudbinu moje generacije, kazao je Vujović kome je stoga odgovarala perspektiva nekog ko je u toj situaciji stranac i ko sve sa distance posmatra, kao što je to tada mogao Amerikanac Fišer.

U daljoj perspektivi, „Silencio“ postaje i priča o šahu kao slici ili načinu života. Roman sugeriše na ovu igru kao „hipertrofiju samoće“, kao smisao svega.

Šah je jedno fenomenalno simboličko polje. Kao igra je toliko zahvalan za književnu obradu, toliko da sam morao da vodim računa da ne pretjeram sa nekom prevelikom simbolikom i sa stereotipima koji su već više puta viđeni u književnosti i na filmu, dodao je autor.

Naziv romana sugeriše na tišinu potrebnu za šah, tišinu koja sabira sve i tišinu koja simbolizuje Fišerovu apsurdnu i odvojenost i prisutnost u odnosu na publiku koja prati njegove mečeve, tišinu i samoću, koja je kao i za šah, potrebna i da bi se pisalo i stvaralo.

Vladimir Vujović je rođen 1991. godine u Baru. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu 2016. godine. Kratke priče objavljivao je u časopisima „Povelja“ i „Logos“. Na konkursu „Vranac 2015“, njegova priča „Pilot život“ uvrštena je među dvadeset najboljih. Tokom 2015/16. pohađao je radionicu kreativnog pisanja kod Vladimira Arsenića i Srđana Srdića. Živi i radi u Baru.