Mo­de­ra­tor ve­če­ri po­no­vo je bio doc. dr Go­ran Ra­do­njić, ko­ji je za­jed­no sa pu­bli­kom tu­ma­čio po­ru­ke ove kult­ne tv se­ri­je ko­ja je bu­kval­no pre­ži­vje­la vi­še od pet de­ce­ni­ja, i pri­tom odr­ža­la gle­da­nost i ak­tu­el­nost. Autor ove kom­plek­sne se­ri­je je Rod Ser­ling. U knji­ža­ri Ma­ti­ce srp­ske prek­si­noć su pri­ka­za­ne su epi­zo­de „Wal­king Dis­tan­ce”, „Ti­me Eno­ugh at last” i „Not­hing in the Dark”.

Ovaj put pri­li­čan broj di­le­ma pro­du­ko­va­lo je pi­ta­nje ljud­ske pri­ro­de, od­no­sno da li su lju­di su­štin­ski zli ili do­bri, kao i pi­ta­nja in­di­vi­du­al­ne i dru­štve­ne pa­ra­no­je ko­je do­vo­di do sa­mo­u­ni­šte­nja. Pri­ča­lo se i o mo­guć­no­sti po­vrat­ka vre­me­na (u pro­šlost), na­rav­no do­sljed­no am­bi­va­lent­no. S tim u ve­zi ja­vlja se i pro­blem ide­a­li­za­ci­je, od­no­sno ko­li­ko čo­vjek ide­a­li­zu­je lič­nu i dru­štve­nu pro­šlost, ko­li­ko ide­a­li­zu­je pred­gra­đa, ma­le za­jed­ni­ce uop­šte, ko­je su ka­ko ka­že Ra­do­njić, „če­sto mje­sto i naj­ve­ćeg otu­đe­nja” ili „mje­sta ko­ja ra­đa­ju ma­sov­ne ubi­ce”. Po nje­mu, bit­no je na­po­me­nu­ti i slje­de­će:

Glo­bal­na ide­ja ov­dje pre­zen­to­va­na, a ko­ja je ti­pič­no mo­der­ni­stič­ka, je­ste po­sta­ti svje­stan svog ži­vo­ta. Uži­va­ti u ma­lim stva­ri­ma je ono što je bit­no. Uvi­jek i svu­gdje se mo­že na­ći smi­sao, ali ga tre­ba po­tra­ži­ti – ka­že dr Ra­do­njić.

Po­seb­no za­ni­mljiv raz­go­vor je bio na­kon epi­zo­de „Naj­zad do­volj­no vre­me­na”(Ti­me Eno­ugh at last), ko­ja tre­ti­ra gra­nič­nu si­tu­a­ci­ju mo­gu­ćeg atom­skog ra­ta, kao i mo­guć­no­sti da na­dok­na­di­mo sve ono što smo ne svo­jom vo­ljom pro­pu­sti­li. Mno­gi sma­tra­ju ovu epi­zo­du jed­nom od naj­u­spje­šni­jih ka­da je u pi­ta­nju „Zo­na su­mra­ka”, a ko­ja sli­či ču­ve­noj dječ­joj pri­či „Pa­le sam na svi­je­tu”, jer se (an­ti)ju­nak na­kon sma­ka pre­pu­šta (be­smi­sle­nom?) uži­va­nju či­ta­nja knji­ga.

- Ono što ova epi­zo­da tre­ti­ra je­ste da li bi­ti u in­ter­ak­ci­ji s lju­di­ma - u ži­vo­tu, ili na su­ro­gat ži­vo­ta, a to je umjet­nost, ko­ja je po glav­nom li­ku smi­sle­ni­ja i bo­lja od ži­vo­ta. A opet, to ni­je ži­vot, već ne­ki vje­štač­ki raj – ka­že dr Ra­do­njić. Na kra­ju, opet se do­la­zi do kraj­nje de­hu­ma­ni­za­ci­je, ali i do pi­ta­nja ko­nač­no­sti čo­vje­ko­ve eg­zi­sten­ci­je. Mak­si­ma „Car­pe di­em”, od­no­sno ka­ko naj­bo­lje is­ko­ri­sti­ti to krat­ko vri­je­me na ze­mlji ko­je nam je da­to, do­bi­ja sa­svim no­vo zna­če­nje, jer je ap­so­lut­no usa­mlje­nom čo­vje­ku da­to svo vri­je­me svi­je­ta.

Na­red­no ve­če po­sve­će­no „Zo­ni su­mra­ka” odr­ža­će se u knji­ža­ri MS u po­ne­dje­ljak, 24. ju­na, od 20 ča­so­va.

(Izvor:Dan)