Na otvorenju 27. i ujedno posljednjeg Evrokaza, festivala koji nam je od samog početka 1987. godine nagoviještao trendove u evropskom i svjetskom pozorištu, gledali smo „O konceptu lica Sina Božjeg“, predstavu velikog ikonoklasta Romea Castelluccija, koji se afirmisao upravo preko ovog legendarnog zagrebačkog festivala.
U novoj predstavi Castellucci se, baš kao i austrijski reditelj Michael Haneke u maestralnom filmu „Ljubav“, bavi strahotama starenja, prikazujući svakodnevicu sina koji brine o svom dementnom ocu. Kontrapunktirana blaženom licu Isusa sa slike Antonella da Messine, koja se nadvija nad djevičanski bijelom scenografijom, surova je, hiperrealistička scena starca koji vrši veliku nuždu pred publikom, izvinjavajući se u suzama dok sin iznova čisti njegov izmet, pritom kasneći na posao.
Čišćenje izmeta čin je sinovljeve najdublje naklonosti i poštovanja prema ocu lišenom bilo kakvog dostojanstva. Mučna scena obavijena smradom koji dopire i do zadnjih redova publike tjera na gotovo meditativno ispitivanje, pred kraj predstave prekinuto destrukcijom Hristovog lika, na koje djeca bacaju bombe, a potom ga uništavaju scenski radnici, suočavajući publiku s natpisom: You are (not) my shepherd. Pod natpisom ostaje bijela površina, poput apstraktne slike umrljana smeđom izlučevinom.
Castelluccijeva mučna oda požrtvovnosti i saosjećanju predstava je na kakve nas je Evrokaz godinama navikavao, i time više nego logično, ali i dostojno otvaranje njegovog poslijednjeg izdanja.
(Izvor:Večernji list)
