Vitamin D igra važnu ulogu u našem tijelu – oko toga su naučnici saglasni. Teški manjak tog vitamina, posebno ispod vrijednosti od 12 nanograma po mililitru krvi, izaziva bolno izobličavanje kostiju koje se kod male djece naziva rahitisom, a kod odraslih osteomalacijom.

Nevolja je što se tu završava konsenzus oko vitamina D među naučnicima. Nije čak sigurno ni koliko tačno tog vitamina treba tijelu, niti ispod koje vrijednosti se može da govori o nedostatku.

“Sunčev vitamin”

Ipak, vitamin D je u trendu. Pseudonaučna literatura o Sunčevom vitaminu završava na listama bestselera, a posljednjih godina se povećava i broj naučnih studija. Sada se vitamin D više ne povezuje samo sa kostima, već i sa raznim kardiovaskularnim oboljenjima, dijabetesom tipa 2 i nekim vrstama tumora.

Nivo vitamina D raste i opada mahom pod uticajem sunčevih zraka. Ako koža upija dovoljno UV-zraka, tijelo je u stanju da samo proizvede vitamin. Svega deset do dvadeset odsto neophodnog vitamina D dolazi preko ishrane.

Takav vitamin D najprije nije biološki aktivan u organizmu. On to postaje tek metaboličkim procesom kojim se u bubrezima stvara hormonski aktivna forma zvana kalcitriol, koji onda odlazi u krvotok.

Kalcitriol, smatraju naučnici, reguliše brojne procese u tijelu poput lučenja insulina i usporavanje rasta tumora, podstiče stvaranje crvenih krvnih zrnaca, kao i aktivnost imunog sistema.

Bez vitamina teže sa koronom?

Analiza Univerziteta u Hohenhajmu sada povezuje manjak vitamina D, određena predoboljenja i tešku kliničku sliku uslijed zaraze koronavirusom.

“Postoje brojne indicije da su razne nezarazne bolesti (visok krvni pritisak, dijabetes, bolesti kardiovaskularnog sistema, metabolički sindrom) povezane sa niskim nivoom vitamina D. Takva pridružena oboljenja, zajedno sa manjkom vitamina D koji ih često prati, povećavaju rizik od teškog razvoja kod kovida-19“, piše u analizi.

“Ta tvrdnja je potpuno tačna”, kaže Martin Fasnaht, načelnik odjeljenja endokrinologije na Univerzitetskoj klinici u Vircburgu. On ipak dodaje da je u pitanju “čisto posmatranje da ove pojave dolaze zajedno”, to jest da nisu u pitanju čvrsti naučni dokazi o kauzalitetu, da jedna pojava izaziva drugu.

Taj endokrinolog kritikuje pomamu koja je izbila oko vitamina D. Ne zato što negira njegovu važnost, već jer dosadašnje studije nisu potvrdile da vitamin D ima iscjeliteljsku funkciju. “Radi se samo o korelacijama koje su uočene”, kaže Fasnaht.

Studije u toku

On daje jedan primjer – zamislimo grupu osamdesetogodišnjaka koji su zdravi kao drijen i još se bave sportom i grupu njihovih vršnjaka koji su u staračkom domu. Kod te dvije grupe bi se drastično razlikovao i nivo vitamina D, kao i očekivana dužina života. “Ali bilo bi previše prosto da se objasn različito stanje samo nivoom vitamina D”, kaže Fasnaht.

“Nivo vitamina D je zgodan pokazatelj ukoliko je neko bolestan. Ali nije više od toga”, tvrdi endokrinolog.

Dok u analizi Univerziteta u Hohenhajmu piše da bi, kod osoba zaraženih koronom, smjesta valjalo da se provjeri nivo vitamina D i da se podigne ukoliko je prenizak, Fasnaht ne vjeruje da bi to išta donijelo.

On podsjeća da su propali svi dosadašnji klinički pokušaji da se tok neke bolesti promijeni dodavanjem vitamina D.

Fasnaht pak kaže da bi i ovdje valjalo probati, jer nikada se ne zna. “Ne želim da isključim mogućnost da određene podgrupe pacijenata mogu da profitiraju od prepisivanja vitamina D.”

Brojne studije o ovoj pojavi su u toku, te bi uskoro trebalo da stignu solidnija naučna saznanja.

Izvor: Dojče Vele