On je povodom polemike oko izmjena ili ukidanja spornog zakona, te da li temeljniugovor treba potpisati sa crkvenim vlastima na Cetinju ili u Beogradu, kazao da ono što je sigurno jeste da će ugovornu stranu opredijeliti sama Crkva, a ne političari, a što je u ovom slučaju SPC Patrijaršija u Beogradu, koja u Crnoj Gori djeluje preko svojih nadležnih episkopija, odnosno Mitropolije crnogorsko-primorske, te eparhija zahumsko-hercegovačke, budimljansko-nikšićke i mileševske, a ove odgovarajući mitropoliti i episkopi, gdje se navode njihova imena, prezimena, matični brojevi i pibovi ovih eparhija.

“Temeljni ugovor sa SPC u Crnoj Gori obavezno treba potpisati prije i nevezano za povlačenje ili izmjene Zakona o slobodi vjeroispovijesti. Vjerovatno će kao npr. i u slučaju Hrvatske, i u Crnoj Gori nadležni episkopi zastupati SPC prilikom zaključenja Ugovora, a sve na osnovu odluke Svetog arhijerejskog sinoda SPC i specijalnog ovlašćenja Sinoda koje potpisuje patrijarh, i u kome se oni ovlašćuju da u ime svojih episkopija i u ime SPC potpišu ugovor u ovom slučaju sa državom Crnom Gorom. Crkva je sama organizovana tako da je patrijarh zakonski zastupnik cijele Crkve i ujedno i svoje eparhije Mitropolije beogradsko-karlovačke. S tim što s obzirom na to da se radi o aktu velikog značaja koji trajno opredjeljuje budućnost Crkve u jednoj državi, takve ugovore potpisuje Crkva kao matica, odnosno SPC kao pravno lice i u njeno ime nadležne episkopije sa svim atributima koje imaju u toj državi”, pojašnjava Kavarić za Sputnjik.

On navodi da temeljni ugovor ne može potpisati Episkopski savjet jer je u pitanju samo operativno tijelo, ali ne i pravno lice.

Kavarić je istakao da je tehnički apsolutno nemoguć zahtjev pojedinih političara da se insistira od vlade koja nije konstituisana donošenje bilo kakvih odluka, pa tako ni onih koje se odnose na stavljanje van snage Zkona o slobodi vjeroispovijesti, ili stavljanje predloga za izmjenu ili dopunu tog zakona.