Autor projekta i glumac i predstavi Paolo Mađeli objasnio je da predstava sadrži autobiografski momenat, odnosno referiše na njegovo stvarno iskustvo, kada je kao mlad reditelj bio pozvan da prvi put režira u Crnoj Gori, na njegovu sliku o Crnoj Gori prije i nakon što ju je upoznao, i veliko, životno prijateljstvo sa Danilom Kišom. Predstava ipak nije dokumentaristička, nego „predstavlja raskorak između sjećanja i onoga što se dogodilo sa mnom i u meni u tih 40 godina koliko je prošlo od tada“, objasnio je Mađeli. Što se Njegoša tiče, smatra da ovaj projekat sadrži otklon prema elegijskom, rekvijemskom odnosu prema mrtvim pjesnicima, koji je karakterističan za jubileje. „Oni su i danas živi, puno življi nego što su bili u životu, naši su saputnici. Velika poezija ostaje, Njegoš se u predstavi javlja kao vampir života, dok materijalne egzistencije aktera putuju polako na drugu stranu.“ On je istakao i ravnopravnu saradnju, odnsono koautorstvo projekta sa dramaturškinjom Željkom Udovičić.
Dramaturškinja Željka Udovičić pojasnila je specifičnost rada na ovom projektu, s obzirom da su radili bez gotovog, klasičnog tekstualnog predloška. Po njoj, dramaturška ideja vodilja bila je utemeljena u Mađelijevim sjećanjima, koja su uobličavali u teatarski zanimljive punktove i slike. Improvizacije kroz koje su u procesu rada dolazili do tekstualnog i scenskog materijala djelimično su fiksirane, a djelimično ima prostora da se mijenjaju u svakom igranju, prema glumačkoj inspiraciji. Udovičić je iznijela i svoju impresiju o festivalu Kotor art, koji smatra „jednim od najbitnijih festivala u regiji“
Kompozitor Ljupče Konstantinov je, kao i ostali članovi ekipe, dugogodišnji saradnici, izrazio zadovoljstvo što im je kroz ovaj projekat u Kotoru omogućeno da se opet susretnu i rade zajedno. On je naglasio i različite spoljnje atraktivnost predstave „Njegoš i ja“, kao što su činjenice da se ona igra u praznom bazenu napuštenog hotela „Fjord“, i da se renomirani reditelj Paolo Mađeli prvi put pojavljuje u ulozi glumca. Što se suštine predstave tiče, ona je po Konstantinovu „slikovnica, vremeplov u kojem je sažet naš odnos prema pozorištu i odnos društva prema nama“.
Dramaturškinja Maja Pelević, koja u predstavi kreira lik mladog Danila Kiša, istakla je slučajnost putem koje se našla u takvoj ulozi i baš u ovom projektu. Proces rada je opisala kao težak i kao nešto u čemu se nije osjećala sigurno, ali je dodala da iz takvih situacija umjetnik najviše uči, i da ona takva iskustva voli i traži. Poput ostalih članova autorske ekipe, i Pelević je izjavila da ne voli da priča o samoj predstavi, kao ni kada radi na novom tekstu, i da to treba pogledati.
Glumica Karmen Bardak istakla je neobičnost mogućnosti putovanja kroz tuđa sjećanja u neko minulo vrijeme, koje joj se čini mnogo privlačnije nego ovo današnje, a glumac Aleksandar Radulović radost procesa i tugu što se isti bliži kraju.
Direktor CNP-a i koproducent predstave Janko Ljumović podsjetio je na lucidnost i bitnost ideje da se teatarski segment Kotor art-a osmisli kao dijalog sa Njegoševim djelom, prelomljenim kroz različite autorske vizije i poetike. On je naglasio i pozitivnost okupljanja regionalne autorske ekipe, te spremnost CNP-a i festivala Kotor art da u umjetničkom smislu uvijek rizikuju i teže da svojoj publici ponude nešto novo, ovaj put ponovo kroz autorski projekat Paola Mađelija.
Predstava je rađena u koprodukciji Međunarodnog festivala Kotor Art, Crnogorskog narodnog pozorišta i Kraljevskog pozorišta Zetski dom.
(Izvor:RTCG)
