Slučaj u kojem se poznati srpski učitelj glume i režiser Miroslav Aleksić (68) sumnjiči da je seksualno zlostavljao učenice uzdrmao je region.

Naime, njega je juče prijavilo nekoliko djevojaka, od kojih su neke maloljetne. Jedna od njih je poznata mlada glumica Milena Radulović (26) koja je ispričala da je Aleksić silovao kada je imala 17 godina, a koja je nakon brojnih psihoterapija odlučila da progovori o strahotama koje je preživjela.

Aleksić je juče uhapšen, a beogradska policija je, pošto se osnovano sumnja da spisak žrtava nije konačan, pozvala da se jave potencijalne žrtve.

Silovanje - dokazivanje moći i kontrole

Aida Petrović za Dan ukazuje i da je silovanje čin nasilja, dokazivanja moći i kontrole, a ne seksualnosti muškarca koji je u najvećem broju slučajeva poznat žrtvi.

“Silovateljev cilj je da ponizi ženu i da joj potpuno oduzme ličnu moć i zato nema mjesta pitanjima što nije ranije prijavila. Ovakav način razmišljanja optužuje žrtvu za ono što joj se dogodilo, umjesto nasilnika koji je počinio zločin i obeshrabruje druge žrtve koje ćute o seksualnom zlostavljanju koje im se dogodilo”, naglašava Petrovićeva.

Ističe i da žrtve ćute zato što im ni najbliži ne vjeruju.

“Žrtva je najčešće i jedini svjedok onome što joj se dogodilo, jer silovatelj bira priliku i mjesto bez svjedoka za gnusni čin”, kaže Petrovićeva.

Šok, emocionalni stres, strah, nesanica...

Neuropsihijatar Marina Roganović objašnjava da je silovanje akt agresije i nasilja i u psihijatriji je poznat kao tzv. sindrom silovanja ili trauma silovanja, koji je specifičan oblik posttraumatskog stres sindroma koji prati seksualni napad.

“Žrtve doživljavaju šok, emocionalni stres, strah, nesanicu. Ovo može dovesti do promjene u razvoju slike o sebi i svojoj seksualnosti, kao i pojavi nevjerovanja partnerima. Postoje dugoročne posledice, koje se odražavaju na samoj osobi, njenoj karijeri, profesionalnom razvoju, ljubavnom ali i porodičnom životu”, kazala je Roganovićeva.

Ona ističe da u akutnoj fazi postoje strah, bijes, očaj, tuga, užas, vikanje i plakanje, te nekontrolisano ponašanje ali i skrivanje osjećaja. Ističe i da su nemirni snovi i noćne more naj značajniji simptomi kod žrtava silovanja i oni se javljaju i u akutnoj i u dugoročnoj fazi.

“Strah je stalno prisutan da se silovatelj može vratiti, strah za opštu fizičku sigurnost, strah da ostanete sami, strah od drugih ljudi ili situaci je koje mogu podsjetiti na ono što se desilo… Sem straha, posledice su i nepovjerenje, sklonost izolaciji, povlačenje, pasivnost, preplavljenost traumatskim događajem, razdražljivost”, kazala je Roganovićeva u izjavi za Dan.