Meštrović je rođen u Vrpolju, djetinjstvo je proveo u Otavicama, a nakon studija na bečkoj likovnoj Akademiji, upravo u doba zamaha secesije, stilski se mijenjao i kao ličnost bio svestran - vajar i tvorac više arhitektonskih i književnih djela.

Kao dijete, Meštrović je slušao epsku poeziju, narodne pjesme i istorijske balade, dok je čuvao ovce. Rođen je u seoskoj katoličkoj porodici, a njegova religioznost oblikovala se pod uticajem pučke religioznosti, Biblije i kasnog Tolstoja.

Sa šesnaest godina, Harold Bilinić, kamenorezac iz Splita, prepoznao je njegov talenat i uzeo ga je za šegrta. Njegov umjetnički talenat razvio se gledanjem znamenitih građevina Splita, uz pomoć pri školovanju Bilinićeve supruge, koja je bila profesor u srednjoj školi. Uskoro, pronašli su jednog bečkog vlasnika rudnika, koji je finansirao Ivanovo preseljenje i školovanje u Beču. Morao je u nakraćem roku da nauči da govori njemački i da se prilagodi novoj sredini, ali je uprokos brojnim problemima završio studije.

Svoju prvu izložbu predstavlja 1905. u Beču s grupom Secesija, a njegov rad ubrzo postaje popularan. Godine 1908. odlazi u Pariz i iznajmljuje studio na Montparnasu i uspijeva da izradi više od pedeset skulptura, koje mu donose međunarodni ugled.

Kretao se evropskim središtima više od dvije decenije, da bi se potom vratio u domovinu i u Zagrebu adaptirao kuću i izgradio atelje.

U razdoblju između dva svjetska rata izradio je velik broj reljefa u kamenu, nagih figura i portreta. Najpoznatiji su svakako spomenik Grguru Ninskom u Splitu, Štrosmajeru u Zagrebu, Zahvalnosti Francuskoj u Beogradu, Neznanom junaku na Avali, Miletiću u Novom Sadu i Indijancima u Čikagu.

Ivan Meštrović preminuo je u Saut Bendu 16. januara 1962, a sahranjen je u Otavicama kod Drniša.

(Izvor:RTCG)