Crna Gora, smatra on, iz aktuelne situacije može puno toga da nauči i da brže reaguje na okolnosti, u odnosu na ono što joj dozvoljava njena veličina, obim i broj stanovnika. Današnja mantra, kaže on, glasi „veliki ne jedu male, već brzi jedu spore“.

Rješenje može biti, kako smatra Milović, novi početak. U tom smislu se, kroz brzu reakciju države, dodaje on, moraju smanjiti eksterni šokovi, preduprijediti porast cijena, zaštiti građani i njihov standard.  

„Tu prestaje tržište i počinje država. Kad god nismo odgovorili na taj način bili smo u problemu. Kada posmatramo istorijski koncept, mislim da postoji ogromna šansa koju treba da iskoristimo, a to je da smanjimo zavisnost od određenih tržišta, da povećamo diverzifikaciju same ekonomije, da regulišemo tržište rada, koje je jedan od osnovnih instrumenata toga da li je tržište dobro ili loše. Da se vratimo reformama koje su započete i da ih do kraja završimo i da se stvarno, iskreno, okrenemo onome za šta se deklarativno zalažemo, a to su evropska integracija i Evropska unija. Ne na papiru nego suštinski, u procesu implementacije svih tih odluka, jer težina konkurentskog pritiska koji trpimo na zajedničkom tržištu je ta da nas ne posmatraju kao tržište proizvođača već potrošača“, ističe dekan Milović..

Šansu, dekan Milović, vidi u povećanju konkurentnosti onih segmenata za koje imamo komparativne prednosti.

„Crna Gora se mora razvijati turistički, mora da ima energetske kapacitete, Crna Gora mora da osigura, koliko god je to moguće, dovoljno količine zdrave hrane za svoje građane. To je osnovna mantra poljoprivredne politike. U tom smislu, rješenje je novi početak“, saopštio je  on.

Moramo veoma jasno, dodao je, da znamo šta je naš cilj i šta je cilj ekonomske politike, te moramo da posmatramo duže i vidimo dalje. Pri tome je važno, smatra on, sagledati istorijski koncept, ranije reakcije, rezultate tih reakcija, kao i primjere drugih.

Čuveni penzionisani profesor Univerziteta u Beogradu prof. dr Miodrag Zec kazao je da se pojedina pitanja mogu sagledavati i sa filozofskog aspekta gdje se čovjek mora zapitati zašto su pojedini narodi bogati, a drugi siromašni.

Odgovor na ovo pitanje on prije svega vidi u vrijednosnom sistemu koje postoji u jednom društvu, kao i u načinu na koji je to društvo postavljeno.

„Naš je princip: dobici su privatni, a gubici javni“, smatra profesor Zec, dodajući da odakle bježi kapital tu pravne države nema.

On ukazuje da ne postoji kontinuitet već diskontinuitet u vrijednostima te da tržište posluje kao individua, u kojoj se ne sagledava interes kolektiva, ukazujući na jednostavnim primjerima kako ima onih koji bi da se liječe, ali neće da plaćaju penziono osiguranje, ili onih koji hoće da glasaju a neće da plaćaju porez.

Na ovim prostorima su se, kako je ukazao, promjene dešavale uglavnom prevratom i revolcuionarnim putem, a nisu proceduralno. No u tom odsustvu rada institucija, on postavlja pitanje da li društvo prostora bivše Jugoslavije želi institucije.

Profesor Univerziteta u Beogradu prof. dr Miomir Jakšić je sa naučnog aspekta dao svoje viđenje važnosti institucija u mrežnim odnosima ključnih društvenih i ekonomskih aktera. 

Osvrćući se na aktuelne probleme, profesor Jakšić je kazao da je u suočavanju sa krizom, važnost agrarne politike i proizvodnja jednog naroda izbila u prvi plan. Pored toga, rješenje vidi i u dobroj regionalnoj saradnji, kako na polju poljoprivrede, tako i na polju turizma i energetike, što može biti isplativo za sve učesnike.