Svjedok događaja javio se Anteni M i pokazao listing telefonskih poziva kojim potvrđuje da je policiju obavijestio u 15 sati i 22 minuta, jasno im saopštivši da se u neposrednoj blizini njegove kuće čuje pucnjava! Taj razgovor sa dežurnim operaterom na 122 trajao je 26 sekundi.

U 15,25 opet je zvao dežurnu službu i taj razgovor trajao je 16 sekundi! U tom razgovoru im nedvosmisleno saopštava da je u toku zločin!

Telefonski listing demantuje tvrdnje policije da je prvi poziv kojim su alarmirani stigao u 15 sati i 30 minuta, a da je patrola policije bila na licu mjesta 3 minuta potom!?

Sagovornik Antene M kaže da su se na licu mjesta prvo pojavila samo dvojica policajaca. Svjestan da je bio u šoku zbog svega što se dešavalo, ostavlja mogućnost da je neke detalje možda pogrešno razumio ili da mu je sjećanje na red dešavanja nepouzdano. Međutim, vrijeme njegovih poziva policiji je nesumnjivo i zabilježeno je na telefonu.

Policiju je još dva puta zvao- u 15,46 i 15, 49! Prvi poziv trajao je 11 sekundi, drugi 29 sekundi. Taj posljednji poziv uputio je u momentu kada je Vuk Borilović ušao u kuću u neposrednoj blizini one u kojoj živi sagovornik Antene M. Gledao je kretanje ubice sa najviše 20-ak metara i nije primijetio ništa što bi ukazivalo da je u tom trenutku bio ranjen!

Svi ovi navodi ne uklapaju se u opis dešavanja koji je objelodanila policija. Naš sagovornik naglašava da ni na koji način ne dovodi u pitanje požrtvovanost i hrabrost policajaca koji su učestvovali u akciji. Naprotiv, za njihovo držanje ima samo riječi pohvale. No, da se oglasi posredstvom Antene M natjerale su ga reakcije rukovodilaca UP.

A, još nekoliko pitanja otvaraju informacije do kojih je došla Antena M.

Da li su policajci imali na raspolaganju neprobojne prsluke i adekvatno oružje za situacije kakva je bila tog kobnog popodneva u naselju Medovina? Ili je neko vrijeme izgubljeno u potrazi za tom opremom i oružjem? I da li je, a ako nije- zašto nije (?) intervenisala policijska jedinica koja se nalazi pored Cetinjskog manastira, valjda, sa zadatkom da čuva taj objekat i svještenike.

Drugo pitanje pogotovo dobija na važnosti ako se ima u vidu da se ta jedinica nalazi na samo nekoliko stotina metara od mjesta masakra? Udaljenost i poznavanje vrste oružja po zvuku morali su za njih biti signal da se dešava nešto što traži hitnu reakciju.

Izvori Antene M tvrde, čak, da je jedan od ranjenih uspio da se spasi bježeći upravo prema policiji stacioniranoj kod manastira. Navodno, na njegov poziv da intervenišu jer čovjek ubija ljude u neposrednoj blizini, dobio je odgovor da oni ne smiju napustiti svoju poziciju bez naređenja?!

Ovo su pitanja na koja rukovodstvo UP i MUP moraju dati istinite, nepobitnim argumentima potkrijepljene odgovore. Činjenice koje je saopštio Anteni M svjedok zločina sugerišu da zvanična verzija ima ozbiljnih devijacija i nelogičnosti. To što je i previše detalja koji upućuju na zaključak da se mora preispitati komandna odgovornost, prije svega rukovođenje intervencijom policije na licu mjesta, može biti samo razlog više da se istina utvrdi i prezentira javnosti.