Ipak, taj sukob se, makar do sada, nije odrazio na zvaničnu politiku Evrope sad, jer su evidentne razlike rješavane unutar stranke. U ovom trenutku Jakov Milatović i Milojko Spajić i zvanično su dva vodeća političara u Crnoj Gori, što je dokazano i rezultatima nekoliko anketa rađenih nakon predsjedničkih izbora 2. aprila 2023. godine. Novija istorija pokazuje da su raskoli u partijama po pravilu nastajali između prva dva čovjeka. Primjer ima sasvim dovoljno da bi ovo moglo da se tretira kao pravilo. Gotovo da nema značajnije stranke koja nije imala raskol po toj liniji: DPS (Milo Đukanović – Momir Bulatović), Narodna stranka (Novak Kilibarda – Božidar Bojović), LSCG (Slavko Perović – Miodrag Živković), SNS (Andrija Mandić – Goran Danilović), SNP (Srđan Milić – Aleksa Bečić), SDP (Draginja Vuksanović Stanković – Ranko Krivokapić). Čak su se i male stranke nastale podjelom velikih dodatno fragmentirale, po pravilu uvijek po liniji sukoba dva prva čovjeka.

Značaj trećeg čovjeka u stranci vidi se u trenucima kada eskaliraju razlike između prvog i drugog.

Politička javnost kao treću političku ličnost Evrope sad precipira bivšeg državnog sekretara Ministarstva pravde Andreja Milovića. Ostali istaknuti funkcioneri te stranke sa javnošću uglavnom komuniciraju preko društvenih mreža, pa je njihovo javno pozicioniranje gotovo simbolično.

U svjetlu potencijalnih raskola, uloga Milovića kao trenutno trećeg čovjeka PES-a može biti od ogromnog značaja. Dva nesporno prva čovjeka vrlo pažljivo sagledavaju odnos snaga u partiji. Milatović, iza koga formalno stoje 222 hiljade građana Crne Gore, mogao bi ozbiljno da ugrozi svoj veoma jaki izborni legitimitet ukoliko bi na stranačkim organima bio poražen od Spajića. S druge strane, ni Spajić ne smije mnogo talasati jer bi se moglo dogoditi da predsjednik Crne Gore da mandat nekome drugome, a uz to bi mogao i da u eventualnoj eskalaciji sukoba ostane bez podrške značajnog broja stranačkih funkcionera. U takvim okolnostima, Milović može usporavati i Spajića i Milatovića da otpočnu eventualni politički sukob, što bi na kraju predstavljalo dobrobit za ovu partiju, a i smanjilo bi političku nestabilnost u Crnoj Gori.

Izvor: DAN