Portal Standard objaviće hronologiju događaja, koja datira od 2020. godine kada je formirana Vlada, sastavljena od takozvane “avgustovske većine“, kada su ruske službe krenule u snažan napad na ANB, koja je do tada važila za instituciju, koja je godinama predstavljala ozbiljnu prepreku za realizaciju njihovih interesa u Crnoj Gori.

Cilj je bio da se ova služba u potpunosti uništi i trajno onesposobi za djelovanje, koje bi moglo biti protivno ruskim interesima. Dodatan motiv bio je osveta ANB-a za 2016. godinu, kada je spriječen pokušaj moskovskih struktura da terorističkim činom uspostave kontrolu nad Crnom Gorom, što je ne samo osujetilo ruske namjere, već i kompromitovalo njihove aktivnosti.

Napad na ANB 2020. godine je sproveden uz posredovanje proksija iz Beograda, obavještajne službe Srbije i djelova Srpske pravoslavne crkve, koji su imali direktan uticaj na Vladu u Podgorici, s obzirom da su je sami sastavili.

Posebna uloga dodijeljena je provjerenom čovjeku Beograda – bivšem direktoru ANB-a i sadašnjem savjetniku za bezbjednost predsjednika Crne GoreDejanu Vukšiću, koji je osim za srpske bio čvrsto vezan i za pojedine moskovske strukture sa kojima je izgradio vezu kroz poslove sa kontroverznim ruskim investitorima, ali i posredstvom pojedinih crkvenih predstavnika u Crnoj Gori, poput pokojnogM.K.iMijajla Backovića.

U skladu sa planom napravljenim na beogradskim, odnosno moskovskim adresama, Vukšić je od prvog dana krenuo u snažan napad na tadašnje strukture ANB-a, računajući da će efekat tada biti najsnažniji, s obzirom na izoštrena čula domaće i međunarodne javnosti koja je u tom periodu sa nestrpljenjem čekala šta će da se desi nakon izbora nove Vlade. Tako je već prvih dana nakon preuzimanja rukovodećeg mjesta u Agenciji, Vukšić pokrenuo niz afera, iako za njih tada nije imao nikakvih dokaza osim kuloarske priče, što se potvrdilo i u kasnijim dešavanjima pred pravosudnim organima. Tako većina pompezno najavljenih zloupotreba nikada više nije ni pomenuta, poput navodnog uništavanja tajnih dokumenata na Žabljaku, dijeljenja oružja i službenih legitimacija kriminalnim strukturama…

Očekivanja nalogodavaca iz Beograda, odnosno Moskve, dobrim dijelom su se ostvarila. Vukšić je uspio da kompromituje Agenciju pred domaćom i međunarodnom javnošću, da je predstavi kao leglo kriminala i korupcije, ali i glavnog nosioca DPS-ovih političkih zloupotreba.

Kompromitovani su važni tajni podaci Agencije koji su dostavljeni srpskim i ruskim obavještajnim službama, ali i kriminanim organizacijama koje su ostvarile direktan upliv u bezbjednosni sektor. Vukšić je uspostavio direktan kontakt sa kontroverznim prvim operativcem BIA-eMarkom Parezanovićem, koji je kasnije ostvarivao preko prvih saradnikaVučine ŽivkovićaiNikole Lauševića, dostavljajući mu veliki broj podataka, ali i kompletnih dosijea vođenih u ANB. Podaci su završavali i u rukama provjerenih saradnika tih obavještajnih struktura, poput Mijajla Backovića,Marka Carevića,Milana Kneževića, kao i nedavno uhapšenog predsjednika Opštine BudveMila Božovića.

Jedan od važnih zadataka Vukšića je bio da na ključne pozicije u službi, ali i mjesta po dubini, infiltrira proruske i prosrpske kadrove kao zalog za trajni uticaj na Agenciju za nacionalnu bezbjednost. Osim kadrova “iznutra“ koji su se pokazali kao pogodni za vrbovanje, u ANB je doveden jedan broj osoba bliskih pojedincima iz SPC-a koji su “nakačeni“ na srpsko-ruske obavještajne službe.

Udbaškim metodama koje je primijenio u odnosu na zaposlene, uspio je da poljulja unutrašnju koheziju službe i međusobne odnose operativaca dovede do nivoa da oni predstavljaju ozbiljnu smetnju za svaki budući rad. Takođe, postavljanjem ljudi krajnje spornih profesionalnih, ali i moralnih kompetencija na rukovodeća mjesta, uspio je da radni proces u potpunosti obesmisli. Nestručnost novoimenovanih načelnika, koji su do tada radili na najnižim poslovima u Agenciji, poput portira i nižerazrednih operativaca, omogućila je Vukšiću da rad po pojedinim problematikama, poput ruskog i srpskog obavještajnog nastupa, kao i srpskog ekstremizma, svede na najniži mogući nivo i tako ugrozi nacionalnu bezbjednost i zemlju ostavi bez ikakve zaštite.

Poseban cilj bio je da se trajno poljulja povjerenje partnera u crnogorsku službu, što je Vukšić postigao svjesnim odavanjem informacija i kompromitacijom zajedničkog operativnog rada Agencije i partnerskih službi. Iznošenje imena operativaca američke službe pred članovima Odbora za bezbjednost i odbranu bio je posebno upečatlji primjer Vukšićevih namjera.

Ipak, nestručnost Vukšića i njegovih saradnika, uz snažan otpor dijela zaposlenih u službi, u značajnoj mjeri su umanjili razmjeru štete koju su moskovski i beogradski obavještajci bili naumili da nanesu neprijatelju u Crnoj Gori, što će se pokazati iz dešavanja koja su uslijedila nakon smjene Vukšića.

Pobjeda