Odmah nakon što je mandat za sastavljanje Vlade dodijeljen predsjedniku Pokreta Evropa sad Milojku Spajiću, procjena Beograda i Moskve je bila da će stvaranje narativa da je za stabilnost Vlade neophodna što šira podrška, najmanje 49 poslanika, biti dovoljno da primora mandatara da u koaliciju uključi i njihove poslušnike okupljene u savezu „Za budućnost Crne Gore“. Interesantno je da u tom periodu iz pomenute koalicije, kao ni iz drugih centara, koji su pod kontrolom Vučića, nije bilo zamjerki na to što bi u takvu Vladu ušli „partneri DPS-a“, odnosno manjinske partije, već je naprotiv to isticano kao njena prednost, uz potenciranje spremnosti da sa njima ostvare punu saradnju.

Navedeni narativ je uspješno formiran i prihvaćen sa brojnih domaćih, ali i međunarodnih adresa, koje su izgleda prenebregle činjenicu da stabilnost Vlade ne zavisi isključivo od broja poslanika, već i od njihove iskrene posvećenosti rezultatima. Ipak Spajić, koji iako mu nedostaje političkog iskustva izgleda uči brže nego što su očekivali beogradski i moskovski stratezi, nije podlegao pritisku, znajući da bi svaki dogovor sa ostacima DF-a, uprkos značajnoj većini na papiru, bio osuđen na propast, jer njihov cilj ne bi bio da podrže njegov program, već da opstruiraju svaki napredak Crne Gore i njega lično.

VUČIĆU I NJEGOVIM SARADNICIMA U CG SMETA „NEOPRAVDANO“ VELIKI UDIO MANJINA

Nakon toga uslijedila je nova taktika, koju je inicirao lično predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, kojom su ponovo počela prebrojavanja po nacionalnoj pripadnosti i analize zastupljenosti pojedinih nacionalnih zajednica u novoj Vladi. Tako je Vučić saopštio da u novoj Vladi neće biti Srba, zaboravljajući da objasni šta je sa onim crnogorskim građanima koji se tako izjašnjavaju, a nijesu glasali Mandića i Kneževića, a kojih je mnogo više. Istovremeno su Vučić i njegovi saradnici, koji u Crnoj Gori sprovode njegove planove zamjerili zbog, po njima, neopravdano velikog udjela manjinskih naroda u budućoj izvršnoj vlasti.

Vidjevši da je Spajić odlučan da sprovede namjeru pravljenja ozbiljne Vlade, te da neće podleći ni tom pritisku, posljednjih dana beogradske vlasti preko saradnika u Crnoj Gori su pribjegle oprobanoj taktici – otvorenim prijetnjama izazivanjem nestabilnosti. Tako se od strane pojedinaca i organizacija koje su pod direktnom kontrolom Beograda najavljuje organizovanje auto kolona, ali i drugih vrsta protesta ukoliko u Vladu ne uđu „predstavnici Srba“. Odnosi prema manjinama su pošli još korak dalje, tako da se sada problematizuje čak i njihovo učešće u vlasti uopšte, uz obrazloženje da su to tradicionalni partneri DPS-a, iako im to u početku nije smetalo.

POKUŠAJ DA SE PRODUBI JAZ UNUTAR PES-A I ODLUČNOST DEMOKRATA

Od strane Beogradu i Moskvi lojalnih medija i političara se plasiraju teze kojima je cilj da poljuljaju jedinstvo između partija koje su vjerovatni konstituenti buduće vlade. Takođe, nastoji se produbiti jaz koji postoji između dvije struje unutar Evrope sad, a koji je dobrim dijelom i nastao njihovim obavještajnim djelovanjem. Tako nastoje da poljuljaju odlučnost Demokrata da podrže Spajića, budući da posjeduju informacije da unutar ove stranke postoje disonantna mišljenja vezano za koaliciju i da su narušeni odnosi između vrha partije i pojedinih opštinskih odbora. Međutim, Demokratama je jasno da ukoliko ne iskoriste priliku da uđu u vlast njihova stranka može samo nastaviti sa opadajućim trendom i dovesti u pitanje opstanak na političkoj sceni.

„IGRA“ NA MILATOVIĆEVU SUJETU

Takođe se očajnički trude da „odigraju“ na sujetu predsjednika Crne Gore Jakova Milatovića, kako bi ga isprovocirali da sa dijelom poslaničkog kluba, koji je njemu bliži otkaže podršku Spajiću u slučaju da ovaj ne pozove Vučićeve marionete u vlast. Ipak, izvori iz Evrope sad su saopštili da su u tom pokretu, uključujući i predsjednika Milatovića, potpuno svjesni da ukoliko ne iskoriste ukazanu priliku drugu sigurno neće imati, jer podjelom na dvije stranke sasvim sigurno ni jedna ni druga ne bi mogle ostvariti ulogu značajnog subjekta na političkoj sceni. U tom slučaju bi i sam Milatović, ostao „samo“ na funkciji predsjednika, koja mu ne omogućava ni približno moći kao što mu to nudi uticaj koji može imati na izvršnu vlast preko partijskih kolega. Pokušavajući da ostvare cilj ulaska i u novu vladu po svaku cijenu, srpsko ruske strukture su nastojale da pomognu mandataru, tako što su svoje saradnike na crnogorskoj političkoj sceni primorali da još jednom „pojedu žabu“ i prihvate ponudu koju su sami ocijenili kao ponižavajuću. Tako je jedan od lidera ZBCG Milan Knežević, osim odustajanja od zahtjeva za „otpriznavanje“ Kosova i ukidanje sankcija Rusiji u koje se do nedavno zaklinjao, iskazao spremnost da se zadovolji ministarstvom prosvjete, a možda i čak upravnim odborom Elektroprivrede, umjesto funkcijom šefa parlamenta na kojoj je insistirao.

Ipak, izvori bliski Spajiću navode da je mandatar potpuno imun na sve vrste pritisaka, riješen da napravi vladu koja bi bila spremna da bez kalkulacija iznese program Evropa sad 2, ili da uopšte ne ulazi u taj projekat. Za takav pristup dobio je i punu podršku od zapadnih partnera, koji su obećali da će mu, pored ostalog, pomoći i u borbi sa srpsko-ruskim malignim uticajem koji ima za cilj da ga eliminiše sa vlasti i na njegovo mjesto instalira poslušnike odane Moskvi i Beogradu.