Danas se mandatar Milojko Spajić suočava sa sličnim pitanjem, jer se i on nalazi pred teško premostivim problemom: “Kako nagurati programski različitih 44 poslanika koji će glasati za jednu vladu“?

Mogao bi se ponoviti odgovor “vrlo teško“, ali ne bi bio tačan: Milojkov problem je mnogo veći nego što to i njemu izgleda.

Četiri slona i Vlada

Prije svega, teško je pomiriti programski suprotstavljene.

Mandatar, sklon hazarderskim igrarijama, namjerio je da formira vladu koja će biti srpska i veljesrpska, a sve to bez stranaka proruskog i prosrpskog Demokratskog fronta (čitaj: zlatnog glasa Srbije i Rusije). Istovremeno, Spajić priča o vladi koja će biti crnogorska, evropska i pro-NATO, ali bez Crnogoraca ili partija suverenističkog bloka, jer – kako reče – ne bi sa onima (čitaj: DPS i “sateliti“) koji su “skloni korupciji i kriminalu“.

Pa je onda napravio još politički “salto mortale“. Zamislio je da novu vladu formira uz podršku partija manje brojnih naroda (čitaj: bivši “sateliti DPS-a“) u mješavini sa Spajiću najbližim koalicionim partnerima iz CIVIS-a, Ujedinjene i Demokrata (čitaj: litijašima i bivšim saborcima DF-a koji Albancima “tepaju“ da su “Šiptari“)...

Kako onda sve te “slonove“ nagurati u jednu fiću, pardon, vladu – koja će još biti, da prostite, toliko reformska da će istovremeno biti i proevropska i prosrpska, sposobna da zadovolji volju Zapada i Kvinte, ali i Vučićevog Beograda i Putinovog Kremlja?

Ne da je “vrlo teško“ nego, kako bi milenijalci rekli, “Mnoooogo teško, brate!“

Milatović kao Koštuinica

Eto, ni Spajićevom partijskom kamaradu iz PES-a i predsjedniku države Jakovu Milatoviću, više ništa nije jasno. Novoizabrani predsjednik tvrdi da se, je li, ne miješa u poslove partije čiji je potpredsjednik, ali da je iz medija (čuš: iz medija, ne od svojih partijskih saboraca) saznao – “da je situacija poprilično zabrinjavajuća“.

Možda je stvarno Milatović neobaviješten kao ono Vojislav Koštunica onomad? Prije bi se reklo da mu savršeno odgovara mišljenje analitičara, onog srpsko-italijanskog Pantelije iz koncerna Vijesti, koji je – eto, baš juče - uočio da su “Jakov i Milojko na putu da postanu novi Momir i Milo“.

Da li će Jakov zaista da se uživi u ulogu Momira, koji je osnivač “izvornog SNP-a“, partije kojoj je svojevremeno glas davao i mlađani Milatović i čitava njegova porodica – brzo ćemo znati. Izvjesno je, već sada, da se Milatović nada da će, kao “novi Momir“, ovog puta pobijediti “novog Mila“.

U međuvremenu, Milojko možda tek sad može na svojoj koži da osjeti kako je kad se zamjeriš “braći“ koja su te dovela na vlast. I tu se malo istorija ponavlja: to kako Spajki prolazi “toplog zeca“ u srpskim medijima, ti napadi iz srpskih radikalnih kružoka, grupa i ostalih “tvrdoša“ i “stupova“ koji bitišu u Crnoj Gori – sve je to počelo da liči na onu žestoku harangu što je vođena protiv Đukanovića, kada se cijepao jedinstveni DPS. Valjda se Milojko, za razliku od Jakova, nada da će on, kao nekada Milo, izaći kao pobjednik.

No, daleko je još do ishoda, ali se žestoko razvija, što bi rekao Jakov, “zabrinjavajuća situacija“.

Od “reformatora“ do “izdajnika srpstva“

U samo nekoliko dana, tek što je završio natezanje oko pregovora i odbacio srpsko-ruske ostatke Demokratskog fronta (čitaj: Mandića i Kneževića), do juče “smjerni pravoslavac“ i “spremni reformator“ Milojko Spajić se izrodio, u očima ovdašnjih i beogradskih kleronacionalista, u izdajnika i srpstva i Crkve Srbije.

Dovoljno je baciti pogled na srpske portale i televizije pod kontrolom srpskih biznismena, malo zaviriti u društvene mreže: lako je uočiti da je mandatar postao, što bi rekao njegov mentor Zdravko Krivokapić, persona non gratis.

I još gore – izdajnik narodne volje iz “avgusta 2020. godine“. I još gore: izdajnik zavjeta mitropolita Amfilohija Radovića. I sve to zato što je odbacio mogućnost da članovi “evropske“ vlade budu predstavnici prosrpskog i proruskog Demokratskog fronta!

Tako je Spajić u grupi “Odbrana izborne volje“, koja broji nekih sedam i po hiljada srpskih duša na mrežama i planira protestne auto-kolone, svrstan u redove “svetinjokradica“, zajedno sa Ervinom Ibrahimovićem, Mehmetom Zenkom, Adrijanom Vuksanovićem i Milom Đukanovićem, a u prigodnoj pjesmi se poziva da svi Srbi krenu 30. avgusta u “boj“ protiv onih koji su izdali Amfilohijev zavjet i – “uklonili Srbe iz nove vlade“.

Oglasio se na Fejsbuku i jedan od čuvara Amfilohijevog “neviđenog“ testamenta, advokat Dalibor Kavarić, koji je – vraški ljut – bacio na Spajića salvu kletvi, uvreda i prijetnji. “Smećaru bjelosvjetski, ti nećeš biti dio nikakve vlade“, poručio je blagoglagoljivi advokat, uz važnu napomenu: “Smećaru, vrati se u Japan dok si na vrijeme“.

Vrijeme odluke

Da ostavimo, za trenutak, po strani što se avgusta 2023. spremaju protesti zbog “izdaje narodne volje“ iz 2020. godine, iako su u međuvremenu - bili još jedni parlamentarni izbori i odnos snaga se promijenio. Veći je problem što poklonici lika i djela pokojnog Amfilohija – u cilju političke harange – krivotvore istoriju i pričaju o nepostojećem mitropolitovom amanetu da se “čuva Demokratski front“.

Istina je sasvim drugačija: odluku da niko iz Demokratskog fronta ne bude u vladi poslije avgusta 2020. godine donio je – upravo Amfilohije Radović, kada je sastavljao novu izvršnu vlast u Ostrogu. Tada je Crkva Srbije na čelu sa srpskim mitropolitom suvereno odlučila da Andrija Mandić, Milan Knežević, ili bilo ko drugi od “nosilaca svetosavlja“ iz Demokratskog fronta – ne mogu biti dio Krivokapićeve vlade.

Ali je zato Dritan Abazović, omiljeni Albanac svetosavaca, mogao biti potpredsjednik vlade koju je oformila Crkva Srbije. Lukavi Amfilohije: Frontu je dao zadatak da haraju “po dubini i širini“ crnogorske privrede, a i tada je znao da, ako Krivokapić zataji, može da računa da će projekat posrbljavanja Crne Gore još temeljnije i bez pogovora nastaviti srpski pion od “21 milion“ iz Ulcinja. Baš kao što je bila uloga Sejda Bajramovića za vrijeme Slobodana Miloševića, kojeg je, sjećamo se, Amfilohije ispovijedio u Hagu.

Ali, nema više Amfilohija da uči pastvu političkim igrarijama, njegov nasljednik Joanikije je, blago rečeno, neznaven da vodi smislenu politiku, a Vučić je malo nervozan.

Zato panika na srpskom dvoru u Beogradu i u srpskoj provinciji u Crnoj Gori, otuda ovi frenetični napadi i lažne priče o tobožnjem Amfilohijevom amanetu da DF bude dio vlade. Iako su “osvježivači“ vladali pune tri godine, premrežili svojim ljudima važna državna mjesta, nije dovršeno ono što je planirano – potpuno preoblikovanje Crne Gore u puku članicu “srpskog sveta“.

Sada se, nakon (ne)očekivanog Spajićevog poteza rađa mržnja protiv doskorašnjeg miljenika, jer je sve jača bojazan da bi nekadašnji lobista srpskog SALC-a i pobornik litijaškog pokreta, Pljevljak Milojko Spajić, mogao – pod pritiskom Zapada da uradi ono što je najgore za imperijalnu politiku Beograda. Da podržan od međunarodne zajednice, okružen “mrskim manjinama“ i uz “tajnu podršku“ suverenista, odstranjivanjem Vučićevih igrača iz vrha vlasti, napusti projekat podjarmljivanja Crne Gore.

Nema sumnje, u danima koji slijede, pritisak će se sve više povećavati, a mnogi iz Spajićevog okruženja biće na iskušenjima. Ako misli da politički preživi, Milojko Spajić će morati da prestane i sa obmanama drugih i da se pogleda u ogledalo i makar sebi u bradu odgovori: što je – mimo floskula o “Evropi sad“ i obećanjima o evroatlantskim integracijama i “životu kao u Singapuru“ – stvarna politika koju zastupa?