Najveća studija DNK materijala u okeanima objavljena je u časopisu Frontiers in Science, a u njoj su otkrivene mnoge tajne o izobilju gljiva u dijelu okeana koji je van domašaja sunčevih zraka.

Na dubini od 200 do 1.000 metara ispod površine – zona sumraka je dom velikom broju organizama i životinja, uključujući i čudnovate vrste riba.

- Penicilin je antibiotik koji potiče iz gljive penicilium, pa je vrlo moguće da pronađemo nešto slično u okeanskim vrstama - kaže Fabio Favoreto sa postdoktorskih studija na Institutu za okeanografiju Univerziteta u Kaliforniji.

Zonu sumraka odlikuje visok pritisak, manjak svjetlosti i niske temperature, što sve stvara uslove ekstremne sredine u "kojoj bi gljive mogle da steknu jedinstvene adaptacije".

- To bi potencijalno moglo da dovede do otkrića nove vrste sa jedinstvenim biohemijskim svojstvima - objašnjava Favoreto.

Novi katalog okeanskog DNK materijala sadrži grupe gena više od 317 miliona organizama, koji su sakupljeni u brojnim ekspedicijama, prensi RTS.

Tehnološki napredak znači da mnogi postojeći uzorci mogu još bolje da se ispitaju, a proces katalogizacije otvara nova vrata za otkrivanje ovog malo proučavanog dijela okeana.

Predvodnica istraživanja Elisa Lajolo bila je iznenađena brojem gljiva koje žive u tom sloju okeana.

- Postojale su neke indikacije o obilju gljiva u ovom dijelu, ali ovo je sada već novi dio slagalice - istakla je.

Drugo ključno otkriće otkriveno tokom katalogizacije jeste uloga virusa u pojačavanju raznolikosti gena.

- Virusi se ubacuju i pomjeraju gene iz jednog organizma u drugi. To znači da mnogi virusi stvaraju raznolikost gena i ubrzavaju evoluciju - navodi jedan od autora studije Karlos Duarte.

Jedan od rezultata ovog ubrzanja jeste da su geni evoluirali da omoguće organizmima da vare plastiku.

- Oni mogu da razgrade sintetičke polimere koji su tek nedavni zagađivač u okeanima, što znači da se evolucija odigrala u nekoliko prethodnih decenija, piše Guardian.