Za ono što je pronašao, jedva vidljive ostatke srednjevjekovnih zidina i bedema na planini Oštrik, koji su oduvijek predstavljali nepoznanicu, Derikonjić kaže da su ostaci grada u kome je stolovala loza Vojinovića iz 13. i 14. vijeka, koja je bila u vrlo bliskom srodstvu sa Nemanjićima.

Derikonjić kaže da se radi o zaista značajnom otkriću i apeluje na Ministarstvo kulture i druge nadležne institucije da obezbijedi sredstva za detaljnije istraživanje i obnovu ovog srpskog srednjovjekovnog grada, koji bi, prema njegovim riječima, zasigurno predstavljao pravu atrakciju i najznačajniju turističku ponudu ne samo u novovaroškom i pribojskom kraju, već i u cijeloj jugozapadnoj Srbiji.

- Dvori Vojinovića u selu Rutoši, na planini Oštrik, pružali su sigurnost i bezbjednost na ovom dijelu karavanskog puta sa istoka ka Rasu i Pomoravlju na jednoj i Dubrovniku i Sarajevu na drugoj strani. Imali su dobre prirodne uslove za odbranu, ali i ekonomski opstanak u pitomoj dolini ovog kraja, a u blizini su im se nalazili izvorišta termalne vode u Pribojskoj Banji i u to vrijeme najveći evropski rudnik samorodnog bakra u Jarmovcu, sada predgrađu Priboja - objašnjava pribojski arheolog.

Na planini Oštrik, oko sat hoda od sela Rutoši, na nadmorskoj visini od 1.238 metara, sa ostatka ove tvrđave koja zauzima oko tri hektara, ovaj grad loze Vojinovića dominira Limskom i Uvačkom kotlinom. Ovde se u slučaju opasnosti sklanjala srpska vlastela sa vojskom, zalihama hrane, žita i stokom.

Utvrđenje je imalo i dva kamena bazena za vodu, a njegovi branioci su mogli jednostavno da prime signale sa Jagata, starog grada kod Priboja i Kovina, stare utvrde kod Prijepolja, dvije najbliže tvrđave, sa kojih se motrilo na dolinu rijeke Lim“ - kaže poznati istraživač Polimlja.

Podsjećanja radi, prema istorijskim podacima Vojinovići su gospodarili Humom i župom Dabar, a obližnji manastir Sveti Nikola u Pribojskoj Banji kod Priboja im je bio porodični mauzolej.

Vojinovići su ktitorske obaveze i brigu o ovom manastiru, nemanjićkoj zadužbini iz 12. vijeka, preuzeli 1349. godine, nekoliko decenija nakon njegove prve obnove.

Zapisi na nadgrobnim pločama, sačuvani na podu ove svetinje, svjedoče da u manastiru Sveti Nikola počivaju Čelnik Radan, Veliki čelnik Dimitrije i Veliki knez Vojislav, kao i majka Nikole Altomanovića, poslednjeg izdanka loze Vojinovića koji je gospodario prostorom od Konavla do Rudnika.

Inače, ovaj manastir je dugo bio sjedište i Dabarske eparhije i poznat je po tome što posjeduje najbogatiju riznicu u Srpskoj pravoslavnoj crkvi.

Mještani sela Rutoši pričaju da i danas u njihovim njivama iz plodne zemlje iskopavaju kamene ostatke zidina, kreča i sige, ali i drugih predmeta kojima se služila srpska vlastela.

Oni vele da bi istraživanje i obnova srpskog srednjovjekovnog grada bila ne samo istorijski izuzetno vrijedna, već bi to moglo da bude i prvorazredna turistička atrakcija u ovom kraju sa netaknutom prirodom gdje je razvoj seoskog turizma u povoju.

(Izvor:Blic)