Srbija se u te dvije i po decenije vratila - duhovno i politički - u stanje nerazuma, naci-šovinističkog svjetonazora, agresivnog velikodržavnog narativa i, naravno, bjesomučnog “nedavanja” Kosova.

Pogrešne procjene i krupne greške međunarodne zajednice - prvenstveno SAD, mada se ni neke od uticajnijih evropskih zemalja nikako ne mogu abolirati od odgovornosti za novu retrogradnu istorijsku spiralu u Srbiji, dovele su do situacije u kojoj smo prinuđeni da opet slušamo nacionalističke laži i najokrutniju propagandu iz Beograda. I ne samo te strane - to se zlo, obnovljenom snagom i nesmanjenim zelotskim bijesom, sada emituje i iz Banjaluke, ali i iz Crne Gore, na našu žalost i sramotu.

Godišnjica vojne intervencije - koja je uslijedila poslije brojnih pokušaja da se Milošević i njegov režim obuzdaju i uzdrže od pogroma prema etničkim Albancima na Kosovu, koje su, prethodno, dugogodišnjom super-destruktivnom politikom, potpuno segregisali, pa onda počeli da deportuju, tj. raseljavaju, uz politiku brutalnog i ostrašćenog nasilja, sa planskim ubijanjem, počev od uticajnih intelektualaca, do eksterminacije cijelih porodica. Upozorenja nisu pomogla, Milošević je odbio međunarodne poslatrače, čak je organizovao referendum na kojem je narod - taj čuveni naarod - “potvrdio” volju vođe.

Ostalo je istorija koju, izgleda, moramo iz godine u godinu da ponavljamo, da iznova objašnjavamo onima koji ne pamte te dane, kao i onima koji se prave da ih se ne sjećaju.

Opet smo suočeni sa frazeologijom i pritvorno-“lukavim” saopštenjima političkih snaga koje su sada dio vladajuće koalicije. I ove godine oni “žale nevine žrtve” i opet se bore za “pomirenje”, kako se “više nikada ne bi ponovili događaji …”. I bla-bla. Posebno se, što nije iznenađenje, u tim nedefinisano-neodređeno-poluapstraktnim oblicima prizemnog populističkog narativa ističu domaći populisti i njihovi saradnici. Pokret “Evropa sad!” i Bečić-Bogdanovićeve Demokrate.

To licemjerje je odavno dosadno, providno i odvratno. Ali, kako prolaze godine, ta vrsta narativa - koja ne smije da direktno reče mrskoj Alijansi što joj zaista misli, nego lije prigodne narodnjačke suze za nesrećnim nevinim žrtvama (i uvijek kažu “prije svega one u Murinu”!) - postaje sve opasnija i malignija.

Ako, dakle, ćutite o razlozima NATO intervencije - onda vršite vrlo ciljanu i podmuklu reviziju tih povijesnih dešavanja. A kada to dovoljno dugo činite - sada, ne zaboravimo, sa pozicija vlasti (što podrazumijeva i tolerisanje/pomaganje Crkve Srbije da širi svoj anti-zapadni i nacional-šovinistički nauk; uticaj preko Javnog servisa - odabirom i intonacijom tema, poruka i gostiju; politikom u vezi medija, u oblasti kulture i obrazovanja; ćutanjem na najdrastičnije izlive ksenofobije i mržnje prema manjinama i Crnogorcima; montiranim optužnicama i političkom procesima, između ostalog) istovremeno nižete nizove prefabrikovanih fraza o iskrenosti crnogorskog savezništva u Alijansi - onda se ne treba čuditi što podrška crnogorskom članstvu u NATO konstantno pada.

Stvari su, dakle, povezane. “Male” i posredne laži služe onim velikim - “ober-lažima”.

Zato je pomen žrtvama bez pominjanja istorijskog razloga prevara. Na osnovu te prevare se gradi laž da je to bila ničim izazvana agresija Zapada. Koji nas, sljedstveno tome, mrzi do nivoa da nas bombarduje iz čiste dosade.

I onda, lagodno nam kažu novi evropejci i malograđansko-provincijalni populisti - “da se nikada ne ponovi” - kao da ćutanje i laž o 1999 i onome što joj je prethodilo ne znači upravo vjetar u jedra onim naci-šovinističkim snagama i idejama kojima nije ni do NATO, ni do Crne Gore na Zapadu, ni do Crne Gore u Evropskoj Uniji.

Mada, eto, moramo slušati kako će nas oni koji su htjeli da ratuju sa NATO uvesti u Evropu. I to je lakše slušati nego ove pritvorne suze nevinim žrtvama njihove i politike njihovih političkih idola i viđa.

Njima, danas, na godišnjicu intervencije Alijanse, koju je Crna Gora preživjela sa minimalnim žrtvama, zahvaljujući upravo onoj politici koju su naši novi “evropejci” proglašavali i proglašavaju “izdajničkom” i “anticrnogorskom”, treba jasno reći: dok ne progovorite o hladnjačama i krečanama, rasutim po Srbiji, dok ne ispričate o stravičnim zločinima prema Albancima na Kosovu - sve vaše prigodne parole, cvijeće, vijenci, svijeće i rituali, saopštenja i uopštena “mudrovanja” će biti obična i besprizorna - laž.

Dok to ne kažete jasno i javno, dok zaista ne postanete predstavnici one Crne Gore koja je primila u zaklon i pružila utočište za više od stotinu hiljada Kosovara - vaše riječi i djela će biti bezvrijedno “izmijevanje zuba” - da, na kraju, upotrijebimo jedan tradicionalni crbogorski izraz, iz one Crne Gore i iz one tradicije koju vi uporno negirate i nerazumno zaboravljate.

Izvor:Pobjeda Autor:Miodrag Vlahović