Prvo je, znatno perfidnije od Zdravka Krivokapića (koji je u odnosu na oba svoja nasljednika na premijerskoj fotelji oličenje morala) najavio mogućnost liberalizacije sticanja crnogorskoga državljanstva. Umotano, kako bi se zamaskirala kolonijalna suština tog poteza, pozvao se na iskustvo država (nije naveo kojih) Evropske unije.
Da ponovimo, već toliko puta rečeno: liberalizacija sticanja crnogorskoga državljanstva dovela bi do etničkog inženjeringa jer bi preko 100.000 državljana Srbije postalo crnogorskim građanima. To bi ujedno značilo i uticaj na biračku volju u Crnoj Gori jer bi državljani Srbije s crnogorskim državljanstvom imali pravo glasa i u našoj državi.
Da je nama suśed Lihtenštajn, niko liberalizaciju ne bi dovodio u pitanje. Ali, naš suśed je država na čijem čelu je režim koji zloupotrebljava dvojna državljanstva i koji je zbog toga pod međunarodnom istragom. Štoviše, baš zbog malverzacija s "putujućim" biračima iz Republike Srpske, izbori u Beogradu se ponavljaju.
Uzmimo u obzir mogućnost da CG postane punopravna članica EU, problem sa zloupotrebom birača ticao bi se direktno EU.
Drugi faul je njegov skandalozni nastup u Evropskom parlamentu đe je istakao da je ruski uticaj u CG na istorijskom minimumu te da Rusija nema svojih megafona u poslaničkim klupama Crne Gore. Ta svjesno izgovorena laž direktno odgovara Beogradu budući da su prosrpske partije u Crnoj Gori zajedno sa Srpskom pravoslavnom crkvom u mnogim međunarodnim analizama prepoznate kao potentni izvođači radova ruskih interesa.
Treći i četvrti faul tiču se odnosa sa suśedima, vitalnim za dobre odnose u regiji: neglasanje njegove partije za ulazak Kosova u Savjet Evrope (iako je njegova ministrica Gorčević najavila u Prištini da će CG podržati Kosovo) te ignorisanje važne civilizatorske inicijative da Crna Gora kofinansira Rezoluciju o genocidu u Srebrenici.
Nakon pobrojanih faulova premijera Spajića možemo zaključiti da se on rukovodi interesima Srbije i srpskih marioneta u Crnoj Gori, predvođenih Andrijom Mandićem. Spajić izgleda ima samo jedan cilj - da međunarodnim partnerima maže oči tobožnjim uticajem na Mandića i njegovim "dalajlamisanjem", gotovo prezentovanim u ravni promjene politike Zapadne Njemačke za vrijeme Vilija Branta.
Izgleda da je jedini uticaj koji se ostvaruje u političkom braku PES-a i bivšeg DF-a, uticaj Mandića na Spajića. Jer Spajić "ratuje" sa svima sem s vojvodom.
Zaključujem: aktuelni crnogorski premijer je lažov i mešetar koji Crnu Goru može skupo koštati. Nonšalantnost njegove Vlade prema ozbiljnim upozorenjima koja se tiču naše sveukupne bezbjednosti u aktuelnom geostrateškom trenutku koje obilježavaju vojne parade i naoružavanje, jednoga dana mogu doći na naplatu. A mi nemamo Singapur da pobjegnemo. Milojko, prevaro!
Piše: Boban Batričević
Izvor:Antena M
Komentari