Kako je saopšteno iz Apelacionog suda Crne Gore, prvostepenim rješenjem Višeg suda u Podgorici  od 8. aprila utvrđeno je da su ispunjene zakonske pretpostavke za izručenje državljanina Republike Koreje radi krivičnog gonjenja zbog više krivičnih djela po molbi Republike Koreje i molbi Sjedinjenih Američkih Država.

“Odlučujući o žalbama, vijeće Apelacionog suda je ocijenilo da je to rješenje zahvaćeno bitnim povredama odredaba krivičnog postupka iz čl.386 st.1 tač. 9 ZKP-a, jer rješenje nema razloga o odlučnim činjenicama, budući da prvostepeni sud osim pukog citiranja odluke Vrhovnog suda Kzz.br.4/24 od 3. aprila 2024.godine, nije naveo valjane razloge kojim se rukovodio prilikom donošenja pobijanog rješenja. Pri tome, od odlučujeg značaja je da pravo na obrazloženu odluku predstavlja pravo na davanje bitnih razloga i jasno obrazloženih stavova suda prema pravnim i činjeničnim pitanjima na osnovu kojih je donijeta odluka. To pravo je zasnovano na principu na kojem je zasnovana i sama Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, koji se odnosi na zaštitu pojedinca od proizvoljnog presuđivanja, odnosno zaštitu principa vladavine prava i sadržano je u članu 6 navedene konvencije”, navode u sudu.

Kako dodaju, prvostepeni sud nije dao analizu prirode skraćenog postupka u odnosu na redovni postupak i zašto u konkretnom smatra da nije u pitanju skraćeni postupak, kod činjenice da je okrivljeni dao saglasnost za izručenje i zašto smatra da nije u nadležnosti suda da u konačnom odluči o dozvoljenosti izručenja.

“Ukoliko lice čije se izručenje traži da saglasnost za izručenje, u pitanju je skraćeni postupak koji se ima primijeniti i u kojem slučaju sud odlučuje o izručenju. Pitanje situacije kada izručenje istog lica traži više država i kriterijuma kojim se treba rukovoditi prilikom odlučivanja o dozvoli izručenja, regulisano je članom 26 Zakona o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim stvarima, članom 17 Evropske konvencije o ekstradiciji, kao i članom X Konvencije o izdavanju krivaca zaključene između Kraljevine Srbije i Ujedinjenih Američkih Država iz 1901.godine, čiju analizu nije dao prvostepeni sud”, ističu u Apelacionom sudu.

Navode i da je prvostepeni sud bio dužan da ponovo sasluša okrivljenog uz obezbjeđenje ispunjenosti garancija da je lice čije se izručenje traži saglasnost dalo dobrovoljno, da je bilo svjesno njenih posledica, te da se data saglasnost ne može opozvati, sve u smislu člana 29 stav 2 Zakona o međunarodnoj pravnoj pomoći u krivičnim stvarima, na šta upućuje Vrhovni sud Crne Gore u rješenju koje je donijeto po zahtjevu za zaštitu zakonitosti.

Izvor:Standard