Dodaje da sav napor da se dobije pozitivan IBAR, reformiše pravosuđe i unapredi vladavina prava pao je pred provincijalnom “politikom” branioca recikliranog šešeljizma.

“Forma, a ne sadržaj doveli su u jednom trenutku da Brisel izgleda bliže nego ikad. Međutim, forma koju ne prati sadržaj je samo privid i fikcija.

“Vladavina prava” zamjenjena je “pravom na vladavinu”, a sva nada u reforme razorena je “najezdom” populizama, recikliranog nacionalizma i do sada nezabilježene devastacije kulture i nauke (nagrada 13-ti jul).
Ideja i nada o promjeni, svedena je na zamjene na pozicijama moći i funkcijama, bez sadržinskog oktolna od devijacija zbog kojih su i promjene bile neminovne.

Pritom, u jednom nacionu umjesto da se prosvitetljski djeluje i afirmiše ideja “svi Srbi u jednoj (EU) državi”, infatilno se otklizava ka šešeljevskom modelu “svi Srbi mimo (evropskog) svijeta”.

U konačnom, kao što je Slobodan Milošević, oktobra 1991 godine “ulovio” Crnu Goru napadom na Dubrovnik i odvojio je od ostatka (normalnog) svijeta, po istom scenariju njegov sljedbenik uvukao je Crnu Goru u novu izolaciju ovog puta “pecajući” je na priču o Jasenovcu.
Stoga, postaje jasno da Crna Gora, ponovo, kao i te nesretne 1991. godine ponovo “uplivava” u kontra smjer i umjesto da zauzme zapadni kurs, vjetrovi tuđih interesa je šalju na sjever.