Novo istraživanje naučnika sa Univerziteta „Djuk“ uporedilo je stope smrtnosti u prošlosti i sada. Zaključili su da vrste trenutno umiru deset puta brže nego što se prethodno vjerovalo.

„Na rubu smo šestog masovnog izumiranja. Da li ćemo ga izbjeći zavisi od naših poteza“, ističe vođa istraživanja biolog Stjuart Pim.

Rad je objavljen u časopisu Science, a naučna zajednica pohvalila je istraživanje, jer je jedno od retkih koje se usresredilo na stope izumiranja a ne na broj vrsta koje svake godine nestanu, prenose Nezavisne.

Pritom, istraživanje je rađeno tako da se izračuna „stopa smrtnosti“ vrsta na milion vrsta.

Pim je 1995. godine izračunao da su životinjske i biljne vrste pre pojave čovjeka izumirale stopom od jedne na milion.

Sada je, u svijetlu novih podataka, pomenuti biolog revidirao svoje istraživanje na 0,1 vrstu, a u skladu sa time sadašnja stopa smrtnosti je 100 do 1.000 puta veća.

„Kombinacijom brojnih faktora vrste nestaju mnogo brže nego ranije. Ipak, najbitniji od svih je nestanak prirodnih staništa zašta je glavni krivac čovek“, kaže Pim i njegov saradnik Klinton Dženkins sa Instituta za ekološka istraživanja u Brazilu.

Prema njegovim riječima, u računicu treba dodati i invazivne vrste, klimatske promijene i izlovljavanje.

„Dobar primjer je bijelorepa okeanska ajkula, koja je nekada bila jedan od najraširenijih morskih predatora. Sada su toliko izlovljene da se izuzetno slabo viđaju“, kaže biolog Boris Vorm sa Dalhaus univerziteta.

„Ukoliko ništa ne preduzmemo situacija će da krene kao sa dinosaurusima“, objašnjava Vorm.

Do sada su se pet puta desila velika izumiranja života na planeti.

Oko 66 miliona godina unazad , u jednom takvom izumiranju nestali su dinosaurusi i tri četvrtine vrsta na Zemlji. Oko 252 miliona godina, u Velikom umiranju (kako je nazvano treće izumiranje) nestalo je više od 90 odsto vrsta.

Ipak nije sve izgubljeno. Jedna od priča koje ulivaju nadu je ona o zlatnom lavljem tamarinu. Prije nekoliko decenija vjerovalo se da su ovi sitni primati izumrli zbog nestanka prirodnog staništa.

Međutim, onda su pronađeni u zabačenim krajevima Brazila i odgajani u zarobljeništvu, a biolozi su se izborili da se za njih odvoji jedno parče prašume. Populacija zlatnih lavljih tamarina se sada potpuno povratila.