Pojas Gaze je oblast u okviru takozvane Države Palestine, na istočnoj obali Mediterana, koja se na jugu graniči sa Egiptom u dužini od oko 11 kilometara, a na istoku sa Izraelom u dužini od oko 51 kilometra. Na ovom malom, skučenom prostoru živi oko dva miliona ljudi, isključivo Palestinskih Arapa (i među njima 0,2 odsto hrišćana), što ovaj prostor čini jednim od najgušće naseljenih na cijelom svijetu. Da stvar bude još gora, Gaza ima jedan od najviših stopa nataliteta na svijetu, pa se tako svake godine broj stanovnika poveća za skoro tri odsto. Skoro polovina stanovništva je mlađa od 15 godina.

70 odsto populacije pojasa Gaze živi ispod granice siromaštva, a BDP je sa 3,100 američkih dolara 164. na svijetu. Na ovoj teritoriji operišu mali porodični biznisi koji uglavnom proizvode tekstil, sapune, rezbarije u maslinovom drvetu i suvenire. Tokom svoje okupacije, Izraelci su uspostavili mala moderna industrijska postrojenja. Izrael snabdijeva Gazu električnom energijom.

Osnovni poljoprivredni proizvodi su masline, limun, povrće, halal govedina i mliječni proizvodi. Izvoze limun i cvijeće, uvoze hranu, potrošačke proizvode i građevinski materijal.

Klima je suva, zime su blage, ljeta su vrela. Teren je ravan ili talasast, sa peščanim dinama blizu obale. Najviši vrh je Abu Avdah sa 105 meatara nadmorske visine. Nedavno je otkriven prirodni gas. Vodu najviše crpe iz južnog Izraela, iz izvora Vadi Gaza.

Nepismenost među mladima u Gazi 2010. godine je bila ispod jednog procenta. 2012. bilo je pet univerziteta i osam novih škola u izgradnji. Ukupno postoji 640 škola koje opslužuju 441.452 djece.

Bolnice i klinike u Gazi nisu u najboljem stanju, niti je usluga na najvišem nivou, prije svega zbog nedostatka dobrog, obrazovanog i vještog kadra, a potom i zbog nedostatka kvalitetne opreme i ljekova.

Od sredine 20. vijeka, Gaza je dom mnogih savremenih palestinskih umjetnika, poput slikara Fajeza Sersavija, Abdula Rahmana al Muzajana i Ismaila Šamuta, i mnogih drugih. Aktivni su i umjetnici iz neprofitnih organizacija poput “Window From Gaza” i grupe Eltiqa. 2008. godine je otvoren muzej arheologije, a Norveška je 2004. godine finansirala otvaranja pozorišta u Gazi. Od 2005. organizuje se pozorišni festival. Jedan od najbitnijih mjesta svakako je Kulturni centar “Rašad Šava”, u kome se organizuju festivali, izložbe, a u okviru koga postoji i biblioteka. Postoji takođe i Francuski kulturni centar.

Gaza ima i zabavni park, zoo vrt, terene za fudbal, a prije četiri godine sagrađen je i olimpijski bazen za lokalni plivački klub. Brojni su hoteli na samoj obali Sredozemnog mora.

Postojali su planovi da se luka u Gazi proširi, ali su propali nakon Intifade al-Akse. Ipak, postoji marina koja je veoma aktivna.

Postoji najosnovnija zemaljska telefonska mreža, dok usluge mobilne telefonije nudi “PalTel” i izraelska kompanija “Cellcom”. Prisutna su i četiri internet provajdera koji nude i ADSL.

Većina domaćinstava u Gazi, njih oko 70 odsto, posjeduje radio i televizor, a oko 20 odsto posjeduje lični računar.

Najpoznatije odmaralište je Al-Bustan, što znači “bašta, vrt”, u kome se mogu naći restorani, kafei i bazeni za plivanje. Nalazi se na plaži sjeverno od grada Gaze, a obično ga posjeti oko 800 ljudi dnevno. Atmosfera je veoma “islamska”, pošto su žene pod velom, i dozvoljena je samo islamska muzika. Sagradilo ga je dobrotvorno društvo povezano sa Hamasom.