Grabs ukazuje da, ako na sajtu Amazon potraže knjige o zavisnosti od pornografije, izlistaće se oko 1.900 naslova, od kojih se polovina nalazi u kategoriji religija i duhovnost, dok su ostale svrstane u područja psihologije i samopomoći.

"Zavisnost od pornografije je prilično nedefinisana jer ne postoji službena dijagnoza", kaže Grabs koji je, zajedno sa kolegom, sproveo dva istraživanja da bi utvrdili postoji li veza između religijskih uvjerenja i percepcije zavisnosti od seksa.

U prvom istraživanju učestvovali su mladi studenti sa tri američka fakulteta, dok su u drugom ispitanici bile starije osobe.

Tokom istraživanja učesnici su ispitivani gledaju li pornografiju, pa ako su potvrdno odgovorili, smatraju li se zavisnim od nje.

Takođe se ispitivalo da li su ispitanici vjernici, koliko im je vjera bitna, u kolikoj mjeri su mogli da kontrolišu upotrebu pornografije, koliko daleko su bili spremni da idu da bi došli do pornografije i šta misle o njoj s moralnog stanovišta.

Oba istraživanja su pokazala da vjernici manje koriste ili tako tvrde pornografiju, a oni koji su joj bili izloženi to su činili u istoj mjeri kao i ateisti.

Vjernici su, takođe, češće izražavali negodovanje zbog nemorala pornografije i češće su sami sebe prozivali zavisnicima.

"Uprkos činjenici da se vjernici osjećaju više zavisnim od pornografije, oni je koriste isto koliko i nevjernici", izjavio je Grabs dodajući da se oni vjerovatno samo osjećaju kao zavisnici zato što je u osnovi osuđuju.

(Blic)