Novi eksperiment sproveden na majmunima pokazao je kako je retka genetska mutacija kod osobe koja je Braunu donirala koštanu srž ustvari igrala najveću ulogu u njegovom izlečenju.

Braunov HIV je iskorenjen 2007. godine, kada je u Nemačkoj podvrgnut tretmanu lečenja leukemije, raka belih krvnih zrnaca. Prilikom lečenja leukemije, Braun je najpre tretiran radijacijom, a potom je primio novu koštanu srž zdravog donora.

Nakon tretmana, ne samo da je Braunova leukemija bila u remisiji, nego se i HIV virus smanjio na nivo koji nije mogao da se detektuje u organizmu. Iako Braun od tada nikad više nije uzimao antiretroviralne lekove koje inače uzimaju pacijenti zaraženi HIV-om, a koji za cilj imaju održavanje imuniteta i držanje virusa pod kontrolom, HIV se u njegovom organizmu nikad više nije pojavio.

Tri mogućnosti za ovakav scenario

Razlog zašto je virus nestao iz Braunovog organizma i ne može se detektovati je moguća retka genetska mutacija koju je imao zdravi donator koštane srži, koji imunološke ćelije CD4-T, koje su glavna meta HIV virusa, čini otpornim. Ova mutacija, poznatija kao "delta 32", rezultira mutiranjem imunoloških ćelija koje sprečavaju virusu da uđe u ćeliju.

Takođe, postoji mogućnost i da je radijacija ubila sve ćelije u Braunovom organizmu koje su bile inficirane HIV-om. Treća mogućnost je da su nove imunološke ćelije (koje su nastale nakon transplantacije koštane srži) napale Braunove originalne ćelije, čime su uništile sve rezervoare HIV-a koji su preživeli radijaciju.

Međutim, koja je od ovih mogućnosti najbliža istini?

Studija, koja je 25. septembra objavljena u žurnalu PLOS Pathogens, a koju je zajedno sa svojim kolegama sproveo dr Guido Silvestri, patolog na Ejmori univerzitetu u Atlanti, uključio je eksperiment sa tri majmuna.

Majmuni su bili zaraženi SHIV-om, "životinjskom" verzijom HIV-a, virusom koji je jako sličan HIV-u, i kod životinja uzrokuje bolest sličnu AIDS-u. Majmuni su neko vrijeme primali antiretroviralne lijekove, a prošli su i tretman radijacije, i primili sopstvenu koštanu srž koja je bila sačuvana još iz perioda prije nego što su zaraženi SHIV-om.

Istraživači su otkrili kako je radijacija ubila većinu imunih ćelija, uključujući i 99 posto CD4-T ćelija. Ove ćelije se bore protiv HIV-a, a njihov povećan broj sugeriše prisustvo ovog virusa u organizmu.

Rezultat studije je ostavio otvorenu mogućnost kako je radijacija možda ključni korak u izlečenju Brauna od HIV-a, ali ipak, nakon tretmana, kad su majmuni prestali da uzimaju antiretroviralne lijekove, virus se brzo vratio u njihov organizam.

Jedan je majmun u međuvrmenu morao biti eutaniziran usled otkazivanja funkcije bubrega, ali u njegovim je tkivima prilikom obdukcije detektovano prisustvo HIV-a, što pokazuje kako nijedan od tri majmuna nije izlječen tretmanom.

Studija je pokazala kako, iako radijacija može sniziti nivo HIV-a, ona nije dovoljna da bi se eliminisali svi rezervoari virusa. Takođe, pretpostavlja se da je u slučaju "berlinskog pacijenta" najvejrovatnije ulogu odigrala retka genetska mutacija.

Tretman kojim se liječio Braun pokušao je da bude primjenjen i na najmanje dva druga HIV pacijenta koji su takođe imali limfom, vrstu raka. Ipak, donori zdrave koštane srži nisu imali rijetku genetsku mutaciju CCR5 gena. U jednom trenutku, pacijenti su naizgled bili potpuno izlečeni od HIV-a, ali virus bi se za nekoliko mjeseci ponovo vratio, tako da su morali da budu vraćeni na terapiju antiretroviralnim lijekovima.

(B92)