Tito je ostao zapamćen kao jedan od najpoznatijih svjetskih lidera, koji je za vrijeme višedecenijske vladavine zemlju izveo iz tzv. sovjetskog bloka i bio jedan od osnivača Pokreta nesvrstanih zemalja.

Tito je umro 4. maja 1980. godine u Ljubljani, u 15,05 sati. Istoga dana, u 18 sati, Predsjedništvo SFRJ i CK SKJ održali su vandrednu sjednicu u Beogradu i tom prilikom usvojili proglas povodom Titove smrti.

Dan kasnije, specijalnim vozom iz Ljubljane u Beograd je, u poslijepodnevnim satima, stigao kovčeg sa posmrtnim ostacima Josipa Broza. On je smješten u aulu Skupštine Jugoslavije, gdje su državni funkcionari i građani u mimohodima odavali počast preminulom jugoslavenskom šefu države.

U redu za ulazak u Skupštinu se čekalo i po 15 sati. Mnogima je od stajanja pozlilo, ali su dobro organizirane liječničke ekipe brzo reagovale.

Već do 7. maja, više od 200 stranih delegacija poklonilo se kovčegu Josipa Broza u tadašnjem saveznom parlamentu, a dan kasnije na Dedinju, u Kući cvijeća, uz prisustvo 209 delegacija iz 127 zemalja i 700.000 pojedinaca koji su došli da ga isprate, Tito je sahranjen.

Na Titovoj sahrani bila su četiri kralja, pet prinčeva, šest predsjednika parlamenta, 31 predsjednik države, 22 premijera i 47 ministara, među njima i Saddam Hussein, Jaser Arafat, Leonid Brežnjev, Margaret Tačer i Helmut Šmit.

Narednih desetak godina svake godine na godišnjicu Titove smrti širom Jugoslavije uključivale su se sirene, a svako je na mjestu gdje se zatekao minutom šutnje odavao počast u znak sjećanja na Tita.

Ipak, nakon raspada Jugoslavije, pojavile su se skupine onih koji osporavaju sve ono što je Tito učinio tokom svoga političkog života, kao i oni koji smatraju da je Tito bio jedan od najvećih državnika na prostorima Balkana, ali i Evrope i svijeta.

Tita se i danas mnogi sjećaju i obilježavaju dan njegove smrti širom bivše SFRJ, polaganjem vijenaca i cvijeća.