Stojiljković je rođen u učiteljskoj porodici. Završio je gimnaziju u Kruševcu, a glumom se bavio amaterski još kao srednjoškolac. 

Po završetku srednje škole se upisao na Rudarsko-geološki fakultet, koji je napustio u trećem semestru i upisao se na Akademiju pozorišnih umjetnosti. 

Profesionalnu karijeru je započeo 1951. u Beogradskom dramskom pozorištu (BDP). U BDP je radio do 1968, poslije čega je prešao u Atelje 212. U BDP se vratio 1978. i ostao tamo do 1985, kada je ponovo prešao u Atelje 212, u kom je igrao do penzionisanja 1995. i često gostovao u brojnim predstavama, prvenstveno u Beogradskom dramskom pozorištu i Ateljeu 212. Igrao je više od 130 uloga. 

Godine 1983. dobio je Oktobarsku nagradu grada Beograda, a 2001. je dobio Dobričin prsten. Godine 2009. je dobio statuetu Zlatni ćuran za životno djelo. 

Na filmu je debitovao 1957. u „Tuđoj zemlji“, filmu koji je režirao Jože Gale. Veliku popularnost je stekao filmom „Ljubav i moda“, za koji je otpjevao čuvenu pjesmu „Djevojko mala“.

Osim te pjesme, snimio je još nekoliko pjesama koje su objavljene na singl pločama. Veliku popularnost je stekao ulogom Rodoljuba Petrovića u seriji „Pozorište u kući“.

Potom je s Milenom Dravić bio domaćin u šou-programu „Lift za peti sprat“. 

Krajem osamdesetih je vodio radio-program „Zabavnik“ na Radio Beogradu, a učestvovao je i u drugim zabavnim emisijama ove radio-stanice. 

Sredinom devedesetih je odigrao ulogu simpatičnog italijansko-srpskog plemića varalice Kontea Marija Marka del Tintoreta u seriji „Srećni ljudi“ Siniše Pavića. 

Stojiljković je takođe pozajmljivao glasove junacima brojnih crtanih filmova, ali je ostao najviše upamćen kao Patak Dača, Pepe le Tvor, Optimus Prajm, iz Transformersa i Rafaelo i Leonardo iz Nindža kornjača.

Vrijeme i mjesto komemoracije i sahrane biće naknadno objavljeni.