U predstavi graju: Biljana Beličanec – Aleksić/Sanja Arsovska, Biljana Dragićević – Projkovska, Trajanka Ilieva, Rubens Muratovski, Zoran Ljutkov i Igor Angelov.

Prema kalendaru Maja, 22. decembra 2012. godine, očekivala se kataklizma, katastrofa, kraj svijeta. Došao je dvadesetdrugi. I prošao. Prošao je i dvadesettreći i ništa se nije dogodilo.  Tek dvadesetčetvrtog, popodne, Rojters je objavio vijest da je svijet preživio, da su ipak Maji pogriješili i, hvala Bogu, nijesu bili u pravu. Osim… Osim što su nestali svi Makedonci svuda u svijetu. Svi Makedonci sa svih kontinenata, osim ovih šest. Njih šestoro su preživjeli jer su bili na pikniku, na planini Alšar. Upravo ta tri muškarca i tri žene igraju ovu predstavu. Njih šestoro već šest godina nastupaju Evropom i šire duhovnu istoriju svog naroda. Ili, bar onoliko koliko to mogu Makedonci 21. vijeka. Danas je 10. jun 2018. Tokom evropske turneje stižu u Skoplje, prvi put nakon katastrofe. Ovo izvođenje je upravo taj njihov nastup.

 Pokretački točak zadnje premijere Dramskog teatara “2012 – Poslednji Makedonci” dolazi iz identiteta, iz onoga što ga čini i iz onoga što od njega proizilazi. U njoj izostaju klasični konflikt, dejstvo i karakteri. Tekst i govor su svedeni na minimum, a jezik predstave potiče iz bogate makedonske folklorne i tradicijske riznice. Krajnji je rezultat simpatična, razigrana i komunikativna predstava koja je još iste večeri naišla na vrlo pozitivan odziv gledališta… Nije riječ o predstavi sa čvrsto zacrtanom dramskom strukturom, niti o priči koja ima standardni dramski razvoj – predstava je kolaž muzike, plesa, narodnog  stvaralaštva, običaja, istorije, ideologije, umjetnosti, pa čak i “urbane mitologije”… Najveća njena vrlina je glumački ansambl, njihov lični angažman i odnos prema materijalu koji se igra. Glumci sa velikom dozom šarma uspijevaju autentičnom i urođenom makedonskom patosu kontrapostirati distancu. U odličnoj fizičkoj kondiciji, kretivno nadahnuti, pjevaju, plešu i pritom razvijaju ispunjene glumačke etide… Na ovo se nadovezuje i izvanredno učešće folklorista i ostalih muzičih saradnika, prije svega zbog izuzetne podrške koje su pružili glumcima, ali i zbog raznovrsnog i dosad nedovoljno eksploatisanog izbora muzike.