Nakon proučavanja snimaka dobijenih Keck II teleskopom, znanstvenici su pronašli indicije o prisutnosti soli magnezijevog sulfata, minerala pod nazivom epsomit, koji su mogli nastati oksidacijom minerala čije porijeklo dolazi iz okeana.

Naučnici su studiju započeli mapiranjem distribucije čiste zaleđene vode u poređenju sa svim ostalim na Evropinoj površini. Potom su na niskim visinama, odnosno područjima s velikom koncentracijom zaleđenog materijala koji nije od vode, pronašli male, prije nikad primijećene razlike u rezultatima.

Potom su u svoju laboratoriju pomoću raznih materijala u rasponu od sredstva za pranje posuđa do natrijum hlorida nastojali simulirati područja koja su pronašli u različitim zaleđenim dijelovima Evrope, sve dok na kraju nije preostao magnezijum sulfat.

Hloridi kao što su natrijumov i kalijumov hlorid, za koje se očekuje da će biti na površini Evrope, ne mogu se otkriti osim da direktno posjetimo ovaj Jupiterov mjesec, jer nemaju jasne spektralne oznake, ali magnezijum sulfat je prepoznatljiv i zahvaljujući tome su ga naučnici proučavali.

Naučnici koji su ovaj rad objavili u publikaciji Astronomical Journal, vjeruju kako je ovo najčvršća indicija da slana voda iz ogromnih okeana Evrope koji sežu i 100 kilometara u dubinu, pronalazi svoj put do površine usprkos debelom ledenom omotaču.

Inače, Evropa je nešto manja od našeg Mjeseca s prečnikom od 3.100 km, a uprkos toga što zbog svoje ledene kore predstavlja jedno od najglađih tijela u Sunčevom sistemu, posjeduje nekoliko kratera na svojoj površini, koji su tektonski aktivni i relativno mladi.

Autori vjeruju kako bi sastav Evropinih okeana mogao nalikovati na slane okeane na Zemlji. "I da naravno, naš okean je predivan slani okean. Možda je i Evropin slani okean predivno mjesto za život", kaže Kevin Hand.

(Izvor: Vidi)