Međutim, savremena verzija klasične priče - koju je napisala francuska novelistkinja Gabrijel Suzan Barbo de Vilnev 1740. godine i koja je postala poznata po Diznijevom animiranom filmu iz 1991. godine - zasnovana je na stvarnom čovjeku i njegovoj porodici,piše Blic.

Njegovo ime je bilo Petrus Gonsalvus, odnosno Pedro Gonsales. Rođen negdje oko 1537. godine, Gonsalvus je bio domorodac sa Kanarskih ostrva. On je već odmalena prodat u roblje, ali nije bio običan rob. Naime, Petrus Gonsalvus je imao hipertrihozu odnosno "sindrom vukodlaka" zbog koje je njegovo tijelo i lice bilo prekriveno gustim maljama. Zbog toga je i dobio nadimak divlji čovjek.

Kada je imao deset godina, Gonsalvus je dat na poklon novom kralju Francuske, Anriju II. Živio je na dvoru više od 40 godina, pod zaštitom kralja i njegove supruge Katarine de Mediči.

Anri II je imao poseban interes za Gonsalvusa. Umjesto da ga zaključava u kavez, kao što su tada mnogi robovlasnici radili, on mu je obezbijedio lagodan život na dvoru i obrazovanje klasičnog džentlmena. Od vojne taktike do latinskog, Gonsalvus je naučio sve što mladi plemić treba da zna. U stvari, bio je i obrazovaniji od mnogih mladih aristokrata.

Tokom svog boravka na dvoru, Gonsalvus je takođe pronašao i ljubav.

On je upoznao mladu Katrin, poznatu po ljepoti u koju se odmah zaljubio, a i koja mu je uzvratila ljubav. Njih dvoje su se vjenčali i imali su sedmoro djece, od čega je četvoro naslijedilo očevo stanje.

Međutim, 1589. desio se puč u Francuskoj. Naslednik kralja Anrija II, Anri III je ubijen i porodica Gonsalvus je ostala bez svojih dobročinitelja.

Za vrijeme rata koji je uslijedio, vojvoda od Parme je riješio da im pomogne. On je Petrusu, njegovoj supruzi i djeci pomogao tako što im je obezbijedio smještaj u Parmi. Međutim, vojvoda je umro prije nego što je mogao da im se pridruži, ali je njegova supruga vojvotkinja pomogla ovoj porodici.

Pet godina kasnije Ulis Aldrovandi, poznati italijanski naučnik je upoznao Petrusovu ćerku Antoanetu koja je takođe imala hipertrihozu. On je bio fasciniran njom i počeo da izučava njeno neobično stanje.

Cijela porodica je privlačila pažnju gdje god bi se pojavila i mnogi umjetnici su im radili portrete kao što bi to radili za bilo koju aristokratsku porodicu.

Međutim, mnogi ih i pored toga što su svi bili izuzetno obrazovani, nisu smatrali potpuno ljudskim bićima.

Petrus je preminuo 1618. godine, ali se vjeruje da je njegov lik nastavio da živi, inspirišući nastanak bajke "Ljepotica i zvijer".