MALO se ko u zemlji bavio traženjem krivca za desetkovanu radnu snagu i ekonomski krah poslije „srpske oktobarske revolucije“ 2000. godine. Prvi (i jedini) pokušaj izvinjenja zbog „zločina vlasti protiv privrede i građana“ dali su usamljeni ekonomisti predloživši svom strukovnom savezu rezoluciju koju bi usvojio Socio-ekonomski savjet Srbije. Predlog je, te 2010, odbijen jednoglasno. 

Tako se pitanje odgovornosti vratilo u fioku i prije nego što je započeta rasprava. A da li bi uopšte iko trebalo da odgovara za 374.620 zvanično izgubljenih radnih mjesta, propalu privatizaciju, uništenu radničku klasu i rekordnu stopu nezaposlenosti - više se i ne postavlja. 

Dok su i levica i desnica ujedinjene (samo) u stavu da ovako nije moralo biti i da su „reforme“ spore i neuspješne, ni 13 godina kasnije nema konsenzusa o tome kojim putem ići dalje. U čekanju novog sutra, ali bez vjere da će ono biti bolje, radnička klasa očekuje da i njima neko konačno položi račune, ako ne baš izvinjenje. Najviše ga očekuju iz - Nemanjine 11.

Političku elitu, pak, i sindikati i poslodavaci, i struka i nauka, apostrofiraju kao najodgovorniju za „izgubljenu deceniju“. 

- Generalno, odgovorni su oni koji su mogli drukčije da vode ovo društvo, a nisu. Dakle, oni koji su imali moć. Odgovorni su i oni koji su znali, a nisu ništa činili da to znanje usmjere u korist javnog dobra - smatra sociolog Srećko Mihailović. - Pojednostavljeno, odgovorni su političari i inteligencija, elita. 

On, međutim, smatra da sunovrat nije započeo 2000, već najmanje deceniju ranije, kao da ni najveći problem nisu ugašena radna mjesta već ona neotvorena.

(Novosti)