Predstavu kooprodukcijski rade Teatar „Ulysses“ i Srpsko narodno pozorište Novi Sad, a igraju glumci iz Zagreba, Beograda, Novog Sada, Sombora. Nakon premijere koja je s,utra na Brionima će biti odigrano 10 repriza, a novosadska premijera je zakazana za 10 oktobar.
Prve scene dočaravaju poslednje dane Staljinove vladavine, iako to još nitko ne zna.
Rade Šerbedžija (osnivač Ulisisa), Tena Štivičić i Boris Isaković s,ede u sredini
- Osovina Staljin - Berija vedri i oblači Kremljom, a brojna svita članova kabineta i Politbiroa živi u trajnom stanju strepnje - pokazuju li svoju lojalnost dovoljno glasno i inventivno? - napominje Tena Štivičić, i nastavlja:
- Svakog ih trenutka iza ugla može zaskočiti neki izdajnički detalj - trenutak nepažnje, preslaba ushićenost ili prevelika ushićenost, krivo procijenjena riječ, poznanstvo ili sklonost iz prošlosti. Nikad se ne zna što je to što čovjeka može stajati glave, ali jedno je sigurno, Gazdi, kako ga zovu bliski, i njegovoj desnoj ruci Lavrentiju po svaku cijenu treba biti u milosti. No, s Gazdom se nešto događa.
Poznati hrvatski glumac Ozren Grabarić igra Lavrentija Beriju, čuvenu ličnost iz sovjetske, ruske istorije.
- Ne idemo za tim da se precizno bavimo istorijskiim ličnostima kakve su i doslovce bile. Pravimo svog Beriju, Staljina. Zapravo pozorišnim jezikom pričamo o jednom političkom sistemu, ljudima u njemu, umjetnicima... Jedna od tema je zapravo traganje za slobodom. Nemogućnost pronalaženja. Jer, svaki je sistem kao lik koji od ljudi stvara robove, čak i od onih koji su ga napravili. I nekad i sad - kaže Grabarić.
Po riječima upravnika Srpskog narodnog pozorišta Aleksandra Milosavljevića, komad govori o poslednjim Staljinovim danima, o kulminaciji paranoidnog ludila jedne surove diktature, o paničnom strahu njemu potčinjenih, ali i prividno diskretnoj moći teatra i glumaca, koji, čak i u olovnim vremenima, imaju moć prizivanja istine.
- Štivičić je, dakle, napisao komad o preobražaju Staljina, ali i njegovom porazu pred saznanjem da mu ispovjest Ričarda III ili Magbetova sudbina ne mogu biti opravdanje za ono što je učinio. Riječ je o djelu koje uspostavlja beskompromisni disput s našim vremenom, u kojem i dalje opstaju poslušnici uvjereni da mogu da se igraju s istorijom - kaže Milosavljević.
On napominje da rediteljka Lenka Udovički pristupa drami otvoreno, preispitujući kompletnu umjetničku baštinu nevjerovatne epohe u kojoj je Revolucija, u prvi mah, dala krila energiji buđenja kreativnosti i kada su stvarali i Ejzenštajn, Blok, Babelj, Majakovski, Mejerholjd, Stanislavski, Bulgakov...
(Izvor:Blic)
