Da je nova parlamentarna većina već znala redosljed koraka u rušenju ustavno-pravnog poretka Crne Gore i zaustavljanju njenog evropskog puta svjedoče dvije lako uočljive činjenice.

Kao prvo, pored obaveze svakog državno odgovornog pojedinca, ukoliko to jeste u djelokrugu njegovog rada, da pristupi izboru sudija Ustavnog suda, ali i pored brojnih upozorenja od strane EU, znači onih čiji partneri želimo da budemo, da se mora pristupiti izboru ukoliko želimo i mali korak naprijed u pristupanju, inicijativa za dogovor je izostala. Koalicija DF i partija okupljenih oko njihove ideje, nije pristupila iniciranju dogovora oko izbora sudija, isključivo sa namjerom da nakon neizbora sudija naprave i sljedeći korak u rušenju ustavno-pravnog poretka Crne Gore, odnosno usvoje Zakon o predsjedniku Crne Gore čiju ustavnost sada nema ko da ocijeni.

Kao drugo, u najgorem Izvještaju Evropske komisije za Crnu Goru do sada, kao svijetla tačka mračnog izvještaja, pohvaljuje se usklađenost Crne Gore sa zajedničkom vanjskom i bezbjednosnom politikom EU, uključujući i evropske sankcije Rusiji zbog agresije na Ukrajinu. Naime, navodi se ono za šta su presudno svoj glas dali predstavnici opozicije i jedini iskreni zagovornici evroatlantskog i evropskog puta Crne Gore.

Međutim, samo deklarativni, privrženici ovih ideja, danas vlast u Crnoj Gori žele formirati sa onima koji su kazali, citiram “mi im poručujemo da mogu da udaraju štrikove koliko hoće, mi nećemo glasati za ovu rezoluciju” (Rezolucija o osudi Ruske agresije na Ukrajinu).

Evropski patriotizam, nema šta!