Stimulisanje molekula aminocijanina infracrvenom svjetlošću izazvalo je sinhronizovanu vibraciju koja je dovoljna da razbije membrane ćelija raka. Molekuli aminocijanina se inače već koriste u snimanju bioloških materijala kao sintetičke boje. Obično se koriste u malim dozama za otkrivanje raka, stabilni su u vodi, a veoma dobri u vezivanju za spoljašnje ćelije. Istraživački tim kaže da je novi pristup znatno poboljšanje u odnosu na drugu vrstu prethodno razvijene molekularne mašine za ubijanje raka, nazvane motori tipa Feringa, koja takođe može da razbije strukture problematične ćelije.

- To je potpuno nova generacija molekularnih mašina koje nazivamo molekularnim čekićima. Više od milion puta su brži u svom mehaničkom kretanju od bivših motora tipa Feringa i mogu se aktivirati skoro infracrvenom svjetlošću, a ne vidljivom svjetlošću - navodi hemičar Džejms Tur sa Univerziteta Rajs. U istraživanju su učestvovali i naučnici sa Teksaškog univerziteta A&M i Univerziteta u Teksasu.

Upotreba bliske infracrvene svetlosti je važna jer omogućava naučnicima da uđu dublje u tijelo. Rak u kostima i organima bi se potencijalno mogao liječiti bez potrebe za operacijom.

Metoda molekularnog čekića je postigla stopu pogodaka od 99 procenata pri uništavanju ćelija u testovima na kultivisanim ćelijama raka uzgojenim u laboratoriji. Pristup je takođe testiran na miševima sa tumorima melanoma i polovina životinja je ostala bez raka.

Struktura i hemijska svojstva molekula aminocijanina znače da ostaju u sinhronizaciji sa pravim stimulusom kao što je bliska infracrvena svetlost. Kada su u pokretu, elektroni u molekulima formiraju plazmone, kolektivno vibrirajuće entitete koji pokreću kretanje kroz ceo molekul.

- Treba istaći da smo otkrili još jedno objašnjenje kako ti molekuli mogu da funkcionišu. To je prvi put da se molekularni plazmon koristi na ovaj način da pobuđuje cio molekul i da zapravo proizvede mehaničku akciju koja se koristi za postizanje određenog cilja odnosno za razbijanje membrane ćelija raka - kaže hemičar Ciceron Ajala-Orosko sa Univerziteta Rajs.

Plazmoni imaju krak na jednoj strani, što pomaže da se molekuli povežu sa membranama ćelija raka, a pokreti vibracija ih razbijaju. Još su rani dani za istraživanje, ali početni nalazi su veoma obećavajući.

Metoda je vrsta jednostavne biomehaničke tehnike protiv koje ćelije raka teško mogu da razviju neku vrstu blokade. Istraživači gledaju i na druge vrste molekula koji se mogu koristiti na sličan način.

- Studija govori o drugačijem načinu liječenja raka korišćenjem mehaničkih sila na molekularnoj skali - kaže Ajala-Orosko.

Izvor:Dan