Poznat je i po nazivima drenjina, bila svibovina, crveni drijenak, drenak, drenić, drenjula, drinika, drenovina, rumeni dren, šupaljka.

U Italiji i južnoj Francuskoj beru se nedozreli plodovi i konzerviraju kao masline. U Njemačkoj se ukuvavaju sa šećerom i sirćetom, dok se u Rusiji upotrebljava kao začin za mesna i riblja jela.

Drijen u narodu ima dosta simboličkog značenja, a uzrečica "zdrav kao drijen" zadržala se do današnjih dana. Nekada su mu se pripisivala i natprirodna svojstva kao drvu ozdravljenja. Smatrao se zaštitom od udara groma i uroka, prenosi Stil.

Od zrelih plovoda drenjina pripremaju se pekmezi, voćni sokovi i vino. Puni su vitamina C i zato su odlilni kao dodatak ishrani tokom zime kada nema dovoljno svježeg voća.

Kiselkasti plodovog voća koji skuplja usta, upotrebljava se nezreo i efikasan je u liječenju  različitih crevnih tegoba praćenih dijarejom, krvarenja polipa, upale debelog crijeva i grozničavih stanja kod bolesti probavnog trakta. U tu svhu se upotrebljava čaj od kore i ploda drijena, kao i kompot od plodova. 

Plodovi drijena sadrže veliku količinu antioksidanasa koji stvaraju zaštitu od štetnih slobodnih radikala. Oni su povezani s nižom učestalošću i nivoom smrtnosti koju uzrokuju tumori i srčana oboljenja. Antocijani, iz plodova, imaju antioksidaciona i protivupalna svojstva.

Drijen takođe pomaže i u liječenju grla, anemije, boginja, bolesti bubrega, hemoroida, dijabetesa, kao i kod zarastanja rana.