Iako evropskog porijekla, čuvena krofna postala je "doughnut" i jedan je od najvećih simbola Amerike, dok se u Evropi one nazivaju "berliners".

Nacionalni dan krofni ustanovio je 1938. godine misionarski pokret Vojska spasa iz Čikaga, u čast žena koje su služile krofne vojnicima u Prvom svjetskom ratu.

Prva automatizovana mašina za krofne takođe je nastala u SAD, još 1920. godine, koju je napravio Adolf Levit. U Americi se godišnje proizvede čak billion krofni.

Ipak, najveći svjetski konzument krofni je Kanada i u toj zemlji se krofne smatraju nezvaničnom nacionalnom hranom. Drugi najveći konzument krofni po glavi stanovnika je Japan, a zatim SAD.

Razlika između američkih i evropskih krofni je to što se u sredini američke krofne na sredini nalazi rupa. Ideja za rupu, kako legenda sa polovine 19. vijeka kaže, potiče od američkog mornara Hensona Gregorija, kome je smetalo to što su ivice krofne fino hrskave, dok je sredina previše masna. Sa rupom u sredini tijesto je podjednako prženo i hrskavo sa svih strana.  

Kod nas su se krofne odomaćile u vrijeme Austro-ugarske, a najčešče su se pravile tradicionalno sa džemom od kajsija ili šljiva, posute šećerom u prahu. Danas se prave sa raznim dodacima, a jedan od omiljenih je čokolada.  

Svjetski rekorder u jedenju krofni je uspio da pojede 49 glaziranih krofni za samo jedan minut.

Ipak, bilo na pauzi na poslu, odmoru u školi, predahu u sred gradske vreve, opuštanju kod kuće ili druženju sa prijateljima - krofne su pravi slatki predah i prepuštanje uživanju, posebno na dan kada se obilježava ova, mnogima omiljena, poslastica.

N1