Rođen je 14. maja 1925. godine u selu Smriječno, kod Plužina u Crnoj Gori. Njegov otac Pavle bio je poručnik crnogorske vojske. 

Osnovnu školu je završio u rodnom mjestu. Pošto je u međuvremenu izbio Drugi svjetski rat, prekinuo je školovanje i 1941. sa 16 godina otišao u partizane. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. 

Gimnaziju je završio u Sarajevu 1946. godine, a pravo je studirao u Sarajevu i Beogradu. Diplomirao je 1952, a doktorirao 1959. godine.

Karijeru je počeo 1954. godine kao asistent na Pravnom fakultetu u Sarajevu, a ubrzo je postao i vanredni profesor. Godine 1962. postao je viši savetnik i Institutu društvenih nauka u Beogradu. 

Godine 1968. bio je jedan od predvodnika studentskog protesta, a 1974. je zbog „nepodobnosti“ udaljen sa fakulteta. Stalni je član Srpske akademije nauka i umjetnosti. Jedan je od visokih intelektualaca koji su učestvovali u obnovi Demokratske stranke u decembru 1989. godine, a uz dr Dragoljuba Mićunovića još uvijek član DS-a. 

Ljubomir Tadić je otac Borisa Tadića, bivšeg predsjednika Srbije. Godine 2006. izdao je prvi od šest tomova svoje knjige „Filozofija prava“. Jedan je od ljudi kojima je Dobrica Ćosić posvetio poglavlje u svom romanu Prijatelji. Ljubomir Tadić je član Senata Republike Srpske od 1996. godine. 

Dobitnik je Sedmojulske nagrade, Ordena zasluga za narod drugog reda, Ordena rada sa zlatnim vijencem, Medalje za hrabrost.